Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Witam -  i dlatego nasuwa się pytanie  po co pozoracja 

po kiego diabła skoro czar pryska.

Podoba mi się ten wiersz  - refleksyjny .

                                                                                                                Ciepełka ci życzę. 

Opublikowano

piękny wiersz...:) jakie to prawdziwe...jak się akceptuje w pełni samego siebie, kocha się siebie to maski zakładac nie trzeba...nie trzeba udawać kogoś kim sie tak naprawdę nie jest...miłego dnia życzę..:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

"Życie to jest teatr, mówisz ciągle, opowiadasz; 
Maski coraz inne, coraz mylne się zakłada; 
Wszystko to zabawa, wszystko to jest jedna gra 
Przy otwartych i zamkniętych drzwiach. 
To jest gra! 

Życie to nie teatr, ja ci na to odpowiadam; 
Życie to nie tylko kolorowa maskarada; 
Życie jest straszniejsze i piękniejsze jeszcze jest; 
Wszystko przy nim blednie, blednie nawet sama śmierć! "

 

 

 

Opublikowano

Ciekawe, Twój wiersz też mi się skojarzył ze Stachurą i miałam zamiar się wpisać i podobnie podać link do tego utworu.

Ale nie w tym wykonaniu! To jakaś tragedia albo parodia.

wolę to:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Masz rację. Poza tym czy nie jest tak, że w początkowej fazie związku bardzo często ludzie udają idealnych, ukrywają swoje wady, grają?  A po jakimś czasie wychodzi szydło z worka i koniec miłości.  Bo przed ślubem był/a inny/a, a teraz się zmienił/a. Nie, po prostu już nie udaje, jest sobą. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

sama wiem na własnym przykładzie....:) ale myślę, że do tego jeszcze dochodzi miłość,motyle w brzuchu,patrzymy na świat przez różowe okulary, nie zwracając uwagi na wiele rzeczy...a potem nie miłe zaskoczenie...:) 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No własnie. Nie umiemy powiedzieć: albo kochasz mnie, jaka jestem,z moimi wadami, albo do widzenia. Nie, bo trzeba udawać, a nuż się uda. :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ale to się tyczy też w drugą stronę...tak sobie właśnie myślę...często nie akceptujemy drugiej połowy takimi jakimi są, ich wady nam przeszkadzają..chcemy ich zmieniać..czy w ten sposób nie dążymy do tego aby maske nakładali ponownie ?skoro chcemy być kochani takimi jakimi jesteśmy z naszymy wadami, to w pełni powinnismy akceptowac wady drugiego człowieka i go nie zmieniać...

Opublikowano

Większość z nas, a może wszyscy, wkłada takie czy inne maski w różnych sytuacjach.

Temat masek ostatnio mnie fascynuje, obecnie wcale jednak nie uważam, by wkładanie masek było takie złe...

Mam gotowy wiersz o masce, który wkrótce wkleję. Jego wymowa jest jednak zupełnie inna...

 

Pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @piąteprzezdziesiąteDzięki za obszerny komentarz. Pozdrawiam.
    • @Berenika97 Takie właśnie lubię, bo rozumny czytelnik naprawdę swoje wie i nie trzeba mu podsuwać pod nos nie wiadomo czego. Swoje bardzo dobrze wie i bardzo dobrze, a nawet jeszcze lepiej, rozumie.  @TylkoJestemOna Tak, uważam, że to udany zwrot. Dzięki :)
    • @M_arianna_   Szanse mają tylko co z komplementem na ustach. 
    • Tak. Cieszę się, że chyba dało się zrozumieć.   To tak mniej więcej chyba powinno być:   Scena pierwsza:   Narrator:   A może czyśćcem jest nasza pamięć.       Lekkie piekiełko im fundowane.       Solidny pomnik piersi przygniata       albo namiętność podgrzewa dawne.     Królowa Śniegu::         Uniesie nasion rozsianych wola,       pejzaż czułości nieodgadnionej.       Amarant rozstań — z tobą i zorza       lub kryształ z ciszy, przesianej dla nas...       Scena druga:     Narrator:   Świeca gromniczna. W jej dniu się urodził. Chwalił z nią Boga każdego roku.   W plandemię Hersztynia, bo tak jak matka z gór, pomimo zakazów dała się pomodlić.   Gerda:   Zamknęłam mu oczy. Ucałowałam.     Hersztynia:   — Odszedł spokojnie.   Gerda:   Wcześniej tak się bronił.     Scena trzecia:     Nad rzeką mieszkał i w niej pływał dzieckiem. Tam pstrągi srebrzyste, ze wsi chłopacy.       koniec :)  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Bardzo ładny komentarz. Dziękuję pięknie:)   Dziękuję :) Zawsze żegnam się w tych dniach roku. Pozdrawiam:)   @Nata_Kruk dziękuję :)  Jeszcze trzeba by roxmowę z ptakami. Zapomniałam już. Czy to były kruki czy wrony. Pozdrawiam:)
    • @Leszczym   Jeszcze się taki nie urodził co by wszystkim dogodził.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...