istnienie

[adamm1]

nasz świat

mechanizm nieodgadniony

pojąć go pragną umysły tęgie

a on wymyka się z ich ram

przenika umysł zapada się pod ziemię

gdy już go masz zmienia reguły

i dalej z nami pogrywa

 

pytania rodzą się nowe

chodź stare nadal bez odpowiedzi

dlaczego każe cierpieć kochający Bóg

a innym razem zbawienie daje

tak niespodzianie jak manna z nieba

droga prowadzi oświetla słońce

ktoś tęskni wiecznie

 

logiką umysł płonie

po niej popiół i narodziny na nowo

gnije kwiat by zakwitnąć mógł nowy

 

upadam i powstaję

nie wiedząc dokąd idę

nie wiedząc dokąd biegną

miłością gnany

ona napełnia sensem

Edytowane 26 Grudnia 2018 przez adamm1 (wyświetl historię edycji)

[bona]

Błędy, literówki, koniecznie popraw.