zeszronienie

[tetu]

grudzień śnieży we mnie czernią 
zamiast rodzić Boga rozchodzi się w szwach 
obrasta igłami

 

wolałabym przespać wszystkie obumarłe miejsca 
śnieg przepuścić przez skórę 
nie widzieć więcej 

 

drzew ciężkich od puchu i wisielców 
od północy mgła otwiera mnie na imiona 
znów wchodzę w ciało 
kwadrat skrzyżowanych rąk

 

jestem uwięzioną kroplą 
wieczną zmarzliną

[Deonix_]

Jaki ten grudzień przykry, ciemny, zimny, dymny i nieczuły.

Odczuwam go bardzo podobnie do Peelki. 

No, chyba że się pogoda zdąży zmienić w tym roku :)

 

Pozdrawiam :)

[Luule]

Fajna metaforyka, tyle na tą chwilę;) pozdrawiam

[iwonaroma]

przyciągnął mnie tytuł - świetny :)

wiersz jest dobry, choć autorce brakuje...ale to autorka sama wie :)

zdrówka

[Kobra]

Ładna puenta. :-)

[Stary_Kredens]

czasem tak nas zeszroni , to fakt , dobry wiersz

pozdrawiam Kredens

[tetu]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

U peelki w grudniu pogoda zawsze ta sama:) Dzięki serdeczne za zajrzenie Deonix, pozdrawiam.

[tetu]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Luule, to dużo jak na tę chwilę;) Dziękuję i pozdrawiam.

[tetu]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale że autorce czegoś brakuje? Hm. Wszystko ma:P No dobra, żartowałam:D 
Tak czy inaczej zaintrygowałaś Iw:)  Dzięki za podobanie. Wesołych Świąt.

[tetu]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Chociaż tyle:) miło mi bardzo. Pozdrawiam świątecznie.

[tetu]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Taa. Zeszroni, trzyma i puścić nie chce. Bardzo dziękuję za komentarz i poświęcony czas. Pozdrawiam świątecznie. 

[Kobra]

Ten tekst też jest bardzo dobry :-) 

[Nata_Kruk]

Bardzo fajne "zeszronienie".

Hej.