Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Ciężkie stopy, lekkie serce

Czarek Płatak
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Czarek Płatak

Czarek Płatak

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Ciężkie stopy, lekkie serce 

 

Ciężkie stopy, lekkie serce —
z tym brzemieniem los koślawy  
w dniu narodzin mnie o ziemię 
rzucił, bym o niebie marzył. 


Panoramy złe na przestrzał
płyną w rzędzie nigdzie, nigdzie, 
wolną rzeką w ciągłych echach
przelewają się zastygłe.


Pośród lasu pni sczerniałych, 
w życia pajęczynach gęstych 
czasem błyśnie listek jasny, 
znika nagle w wirach wietrznych.

 

Dzień mi skrzydła świtem zlepia, 
noc topnieje jak gromnica

ciszę w niebo czyste śpiewam,
milczę, milczę do księżyca.


W zapatrzeniu, w zamyśleniu, 
stopy w pyle, lira w sercu, 
idę w linię widnokręgu, 
aż w błękitu wniknę przestwór. 
 


 

Edytowane przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)
7
Czarek Płatak

Czarek Płatak

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A skund wyniknę jest wynikiem złośliwości elektronicznych przedmiotów martwych i mojego roztrzepania.. 

 

Dziękóweczki wieeelkie za słowa życzliwe i skierowanie uwagi na niepotrzebne 'yyy 

odsiękłaniam, joł ;)

  • 5 miesięcy temu...
Bogdan Brzozka

Bogdan Brzozka

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A z tej strony Ciebie nie znałem - 

 

 

,,Dzień mi skrzydła świtem zlepia,   
noc topnieje jak gromnica

ciszę w niebo czyste śpiewam,
milczę, milczę do księżyca."                                           zajefajnie się czyta, ja także b.często milczę do księżyca,

                                                                                            świetne metafory, pozdrawiam Cię, Czarek.  :)

????

????

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ładnie Ci przerzutnia wyszła, nie zaburza mocno rytmu, wiersz bardzo ciekawy

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • infelia
      Przepowiednia

      Przez infelia · Opublikowano

      Na początku było zaklęcie, dym z kadzidła, Dzwonki, wibracje stołu, skrzypienie podłogi. Szeptucha nad magiczną kulą pochylona, Czerń z bielą rozbełtała głośnym zaklęciem.   Z mąki mgłę sprawiła, jak we młynie, Jej wróżba otworzyła niebo nade mną, A ja wierzyłam, że to jest wróżka, Która dotknie mnie skrzydłem i odmieni los.   Byłam panną na wydaniu, gołą, bosą. W duchu mieszkała we mnie niepewność, Jakbym pod suknią wciąż kryła amulet Bijący w piersi jak drugie serce.   Szeptałaś, staruszko, że ziółka leczą, Ale na miłość nie ma lekarstwa. Potem przyszło kłamstwo, ciche i drobne. Niewinne, jak kropla porannej rosy.   A jednak zjadło we mnie cały sens, Rozmyło cel, do którego zmierzałam. Chciałam szczęścia – tak prostego i jasnego, Takiego, co ogrzewa dłonie, lecz nie parzy.   A dostałam maskaradę przebierańców: Raz byłam królową balu w koronie, Raz tylko maskotką, barwną papugą W twojej klatce rytuałów głupich.   Pech przyszedł nagle, niespodziewanie, Przeciął moje plany ostrą linią, Musiałam wybrać inną drogę, Choć przed oczami rosła mi ściana wody.   Za nią stałeś ty – nieobecny, ulotny, Ślepy, głuchy czy szalony. Na stole leżała pusta lista gości, Czekałam, aż wejdziesz… na próżno.   I teraz, gdy zamykam oczy, Kadzidło znów pachnie jak w starej chacie, Ostatni dar od serca, które wciąż wierzy, Że magia była jednak prawdziwa...  
    • Leszczym
      Realizacja

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Bożena De-Tre Myślę, że generalnie tak jest, kto zechce przeczytać i się doczytać doczyta się. Netowości i dostęp do różnych pisanin to zaburzają, ale generalnie powinno się zakładać jego zrozumienie i pojęcie :))
    • Poezja to życie
      Nic

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Nie słyszę nic  Nie czuję nic   (Jestem sam)   A na ścianie w pokoju Pełno krwawych plam   Czy to prawda? Czy tylko sen na jawie?   Mniejsza z tym  Bo już się tu więcej nie pojawię!      
    • Bożena De-Tre
      Realizacja

      Przez Bożena De-Tre · Opublikowano

      @Leszczym Też chwilami mam takie wrażenie…szczególnie jak po raz drugi czytam coś swojego

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ….i myślę wtedy: czytelnik sobie z tym poradzi -:)-:)
    • Leszczym
      Realizacja

      Przez Leszczym · Opublikowano

      @Bożena De-Tre To często spotykana figura retoryczna w świecie artystycznym, otóż okazuje się, a są na to dowody, że czytelnik / czytelniczka wie więcej i rozumie więcej od samego autora / autorki :))

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...