Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)
Nad nami przestrzeń gwiazd
ich wieczny, zimny  blask 
pod nami skrzypi śnieg 
jak brokat iskrzy się
 
Mróz skuł co tylko mógł
i wicher zimny dmie
a nam niestraszny chłód,  
bo miłość żarem jest 
 
Gorące usta twe
oddechy łączą się 
całować ciebie chcę 
i szepnąć
ogrzej mnie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Edytowane przez evicca (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nad głowami przestrzeń z gwiazd, 7

pod nogami skrzypi śnieg,      7

wokół zimy wieczny blask,     7

brokatem iskrzy się.         6

    

I tak bym poszła przez drugą i trzecią zwrotkę. Co o tym myślisz?

 

Opublikowano

Fajnie, bez zastrzeżeń :)

Mimo że nie przepadam za jednosylabowymi rymami :)

Przerzutnie powodują, że rytm jest zachowany,

przynajmniej na moje ucho, a nawet jeśli nie jest, to mi te potknięcia nie wadzą.

Ładny obrazek zmalowałaś :)

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

@evicca, Fajne, ale czy gwazdy maja przestrzeń? Rczej sa w przestrzeni. 

 

Ale wiersz dość rytmiczny. 

 

Ja trochę pomarudzę z interpunkcją, zupełnie jej brak. Moze postarać się wstawić znaki interpunkcyjne, np w tym przypadku:

 

 

Nad nami przestrzeń gwiazd, 

ich wieczny zimny blask.

Po nami skrzypi śnieg,

jak brokat iskrzy się. 

 

No popatrz, możemy patrzec do góry w niebo - widzimy gwiazdy, a kiedy jesteśmy na ziemi, idziemy sobie po śniegu, on skrzypi. 

Świat jest jednak piękny.  :))) Justyna. 

 

A i tutaj:

 

 

Edytowane przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena zapomniałabym- to że wplotleś tam też (bardzo sensownie z resztą),  te  wszystkie nazwy : Allegro,  Tefal, Ikea, TVN etc. To tworzy ten obraz  teraźniejszości bardzo dosadnie. Osobiście uśmiechałam sie czytając ten wiersz, no bo poczułam cos w stylu:  " No! Wreszcie ktoś to powiedział" 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @infelia Napisałeś wiersz w lekkim w tonie, ale z głębokim przesłaniem. Zaczyna się jak anegdota, niemal komediowo, a potem stopniowo odkrywa coraz głębsze warstwy. Kontrast między dziecięcymi zeszytami (z ich absurdalną logiką: "abecadło z pieca spadło", "Elemelek przysiadł na gałęzi w drodze do apteki") a pamiętnikiem nieznanej dziewczyny jest doskonały. Dzieciństwo autora vs. dzieciństwo tej kobiety - jedno zabawne i bezpieczne, drugie głodne i zagrożone. Podoba mi się koniec wiersza: "Tchnę w ciebie życie, a ty, proszę, wstań!" - to jest akt poetyckiej sprawiedliwości. Chcesz wydobyć ją z zapomnienia, dać jej głos, nazwę, istnienie. To piękny gest.  
    • @KOBIETA   Twój wiersz to  prawdziwa literacka perła, która od pierwszej frazy otuliła mnie  niezwykłym ciepłem i magnetyczną szczerością !   jest to utwór misternie utkany z emocjonalnych niuansów, gdzie każde słowo jest starannie wyważone, tworząc głęboki i poruszający obraz wewnętrznego rozdarcia.   jestem zachwycony :)    
    • @violetta   A niby dlaczego? Zrobiłem opłaty: czynsz, prąd i śmiecie, mam pełną lodówkę jedzenia, papierosy i wódkę - spełniłem swój obowiązek, więc? A niby to dlaczego miałbym swój wolny czas poświęcać dla innych? Kto, proszę pani, jest zainteresowany moją osobą w świecie realnym? Nikt! Żyjemy w świecie egoistów dla których najważniejsze są pieniądze.   Łukasz Jasiński 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...