Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

stawał nade mną na swoich krótkich nogach

pan od polskiego

z drażniącym uśmiechem dorosłego

na kpiącym sarkastycznym piedestale

ironicznie kiwał głową

drażnił mierził doprowadzał do furii

 

młodzieńcza postawa zbuntowana wobec Huxleya

kościec pewny swojej stałości i niezłomności

charakteru martyrologiczno-etycznej natury

stawiał opór

kontestował

polemizował

 

stawał nade mną na swoich krótkich nogach

pan od polskiego

wiedział że czarno-biała jest tylko krowa

 

dziś chichot przeszłości odbija się echem

od dźwięków klawiszy smartcuda

„lubię to” „użyj lokalizacji” „wezmę udział”

 

nie zabiły go łobuzy od historii

zrobił miejsce

koło siebie

na piedestale dorosłości

dla mnie

 

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Kilka drobiazgów zmieniłam; "obcy" to za mało nasączony emocjonalnie przymiotnik ale drażnienie jest obok siebie dwa razy. Kombinuj dalej.

Przekaz jasny, trochę za dużo słów i nie wiem, skąd "piedestał" dorosłości. Rozumiem, że tak go pojmujesz. 

Dzień dobry na orgu. bb

Edytowane przez beta_b (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Nawet do mnie trafia. Jeśli dobrze czytam- starcie buntu, pewności, że tak już zostanie (bo ta 2zwrotka jest o peelu, nie o nauczycielu?), z dorosłością, w której peel staje się taki jak wspomniany dorosły. A, i z tą krową fajne - rzekłabym, że to była zaletą nauczyciela, gdy niektórzy kanciasto widzą rzeczy, kategorycznie, to ten raczył mieć wątpliwość - tak to czytam. Choć to zapewne wtedy denerwowało. Ale tak chyba często jest, że w młodości jest się czarno-białym, potem widzi się więcej, by potem często znów wracać do sztywnych racji i osądów. 

No i uwagę moją zwróciło nawiązanie do Herberta - zresztą do jednego z moich ulubionych jego wierszy:) czuję, że był inspiracją:) pozdrawiam

Opublikowano

A, i zapomniałam napisać, że tylko ta zwrotka o smartfonach, fejsbuku jakoś mi odstaje, nie trzyma się tematu wiersza, trochę wyskakuje jak Filip z konopii (choć sama w sobie mi się podoba), znaczy ja nie widzę zależności, co nie znaczy, że jej nie ma. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Simon Tracy Lata 90-te... Gdy świat był jak nierozpakowane pudełko czekoladek ;)
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Witaj - miło żen uroczy - dziękuje -                                                               Pzdr. Witaj - staram się tak pisać by nie było pod górkę - czyli prostym słowem -             i jak widzę udaje mi się z czego się cieszę   - dziękuje za kolejne czytanie -                                                                                                                 Pzdr. Witaj - cieszę się - dzięki                                                        Pzdr. @Natuskaa - @Rafael Marius - @Berenika97 - @Wochen @huzarc - @violetta - serdecznie wam dziękuje -
    • Anna w dzieciństwie wróżyła z traw chwytała w dwa palce nasadę plewa ciągnęła sprawdzając dziewczynka czy chłopiec czasami wielichna rozchylała pochwę pozwalając języczkom liściowym łaskotać szorstka strukturę w trzonie gromadziła wodę wszystkie chwile które bały się być rozumiała z tymotka odrywała cieniutkie witki wkładała do ust te najbardziej soczyste z jeszcze białą końcówką słodkawy posmak dojrzewających pędów pozostał najdłużej duże krępy porastające nieużytki to tam odnalazła spokój najbardziej kochała krwawnik na wysokości drewnianej stajni porastał omszałe platy mdła woń pomieszana z gorzkim smakiem i ten delikatny szelest tysiąclist mówiła spójrz jak skiby łapczywie pochłaniają wodę nim kropla dosięgnie gleby trawy upomną się o nią jak to słońce podarte i rozrzucone na brzegu sadzawki u Milskich
    • gdy poczuje że już że tylko dwa kroki zapłacze a potem życiu podziękuje   za drogi kręte -  świerszcza tęcze za ból który wiele nauczył   drzwi niepewnego zamknięte - rodzinny dom - chwile łez szczerych i uśmiechów   gdy poczuje że już nie ucieknę  - dalej będę sobą - się  nie zlęknę
    • @hollow man Ja miałem naprawdę bogate i szalone życie przez kilka lat ale nigdy nie czułem że to moja droga. Teraz wiem, że wybrałem właściwie i czuję się dobrze sam ze sobą. To najlepsze co mogłem dla siebie zrobić. @hollow man Filmu nie znam bo niestety niewiele oglądam ich przez ostatnie lata.  Ale jak jest ścieżka Veddera to musi być warte obejrzenia a już posłuchania szczególnie.  Chociaż mi jest wyjątkowo bliżej do Nirvany i Alice in Chains niż do Pearl Jam 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...