Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

intrygujesz myślą w poetycznym duchu:)-myślę,że dobrze jest patrzeć na to wszystko z przymrużeniem oka,mając świadomość,że i tak nad wszystkim stworzeniem czuwa dobry Bóg:)pozdrawiam

Opublikowano

Karenko... może warto tak zrobić jak piszesz... :)  zacznę próbować, od jutra, nie od dzisiaj... 

będę przymykać parę oczu, bo jedno to za mało. A czuwanie, nie trwa, bez końca....

 

Czarku... idzie w pięty.. ale chyba tylko tym, co trzeba... ;) jeżeli to w ogóle możliwe... 
Cieszy mnie Twoje zdecydowane 'tak'.

 

Dziękuję Wam za zatrzymanie i głosiki pod... ślę pozdrowienie.

 

 

  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ale fajne, Nato. Zazdrość może i budująca, acz często też niszcząca. Ma różne oblicza, jak każde z uczuć, i różne podłoża. 

No to piękne jest. Lubię słowo "wahadło", Peelka wspomina też i reumatyzm - to przepaść pomiędzy pewnymi pułapami. Tu nietoperze wiszą, tu:

 

 

Krąg życia, uchwycony w sposób cudowny. 

 

Bardzo ciekawie u Ciebie, Justyna. 

Opublikowano

Justyno, to miła niespodzianka, dodatkowo z 'rozbiórką' na czynniki... fajnie to robisz, kluczysz i łapiesz, co się da złapać...

Dziękuję za zostawione wrażenia i fajnie, że spodobało się...:)

Pozdrawiam.

Opublikowano

przegapiłem tak dobry wiersz Nato, że aż mi głupio. Rzeczywiście obrazy, które się nam przedstawia załamują, ale nie tylko ręce, niektórym chyba przepływ tlenu i światło też, w mózgownicach. ;)

U mnie w załomach tez ta mowa, jak wyjęta z PRL-u (z oglądalnością w DTV), zaczyna tworzyć jakiś symptom baraniego kożucha i kiedy robi się już nazbyt ordynarnie, wychodzę polewitować "se" na świeżym powietrzu. Wiem przecież, że ten "pryzmat" jest oczywisty dla nich wszystkich. Dziwne, że nie wstydzą się tego nawet dziennikarze, jak powiedziałaś "ostrzący krawędzie kantów" - piękne.  :)

O innych "cudeńkach" nie wspomnę, bo zabieram do Ula.

Serdecznie pozdrawiam.

Opublikowano

Valerio... nostalgiczne.? w sumie... tak. Można by rzec, to nostalgia za normalnością w TV.... ;)

 

Jan_ko..... niech nie będzie Ci głupio, jest tyle propozycji na pierwszej stronie, że nawet gdyby się chciało, nie da rady

być wszędzie.  Dojrzałeś "cudeńka", które zagrały w całości, cieszę się, no i... będą Ci jeszcze brzęczeć w ulu,

to kolejny powód do mojego uśmiechu... :)  Dziękuję za pozytyw w odbiorze.
Również serdecznie pozdrawiam.

 

samm... Tobie także dziękuję za cichutki głosik.

Opublikowano

Warszawianko... miło mi, że 'wyłuskałaś' dwie frazy dla siebie... :)

 

Jacku... wiem, że wolisz rymowane... :) i cieszę się, że jesteś za treścią.

 

Dziękuję Wam za wizytę i pozdrawiam oboje.

  • Nata_Kruk zmienił(a) tytuł na To mój kraj - TV wizjer

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Natuskaa Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? Można. Bo te, na które się przygotowujemy, nigdy nie wyglądają tak, jakbyśmy chcieli, a te drugie często wprost przeciwnie.   Świetny tekst. Szczególnie podobał mi się fragment z listonoszem. 10/10
    • @Leszczym Dziękuję.@Waldemar_Talar_Talar Dziękuję również :D 
    • @Stracony Bardzo mi się podoba to spostrzeżenie i jest bardzo prawdziwe, życiowe w sposób nawet dalej idący niż to się powszechnie uważa :))
    • Czy łatwo jest odróżnić zwyczajne spotkanie, od tego na które przygotowujemy się przez pół życia, albo i całe? To, na które zbieramy doświadczenia, jak wiano pod związek z jakim przyjdzie nam się mierzyć. Czy obie umówione strony taplają się w podobnych zajęciach, zanim nie otrzymają stopnia mistrzowskiego i nie wpadną na siebie w sposób całkowicie niewytłumaczalny? Dla tych którzy przeżyli coś takiego odpowiedź jest prosta. Tutaj nie ma pomyłek. Nie było możliwości ucieczki i z tą myślą się pozostaje...   Siedzę i zastanawiam się nad tym, co z tego wynikło? Z lat złego, z lat dobrego, z lat potem, z lat przedtem... bo wchodząc w kolejny zakręt, wiem, że potrzebuje kogoś nowego, choć jeszcze nie wiem, kto to będzie. Z kim jeszcze jestem umówiona? Kto jeszcze jest mi coś winien, a komu być może ja coś powinnam wynagrodzić... ?   Wielkie koło się okręca, niektórzy śmią twierdzić, że można się naraz rozstać ze wszystkimi możliwościami i ludźmi . Spłacić tego i owego i nie zaciągnąć żadnych nowych zobowiązań. Na raz – czy to możliwe? Że już nikt o nic nie ma prawa się upomnieć? Że można odciąć pępowinę świata nie rozmnażając się? Nie rozmawiając z kimś? Rozmawiając z kimś za często, zbyt nachalnie... Nie przenosząc wiadomości... jak mucha, albo pszczoła z miejsca na miejsce.   Kto roztrzaska swoje koło zdarzeń i w spokoju usiądzie po środku własnego "em" czekając na śmierć fizyczną? Nawet w oczekiwaniu można sobie powiązać ręce albo nogi. Zawsze przecież do drzwi może zadzwonić listonosz. Jak odbierzesz polecony - to masz nowe zadanie, a jak nie odbierzesz - to może sam będziesz miał możliwość zostać listonoszem... wszak poczuć deszcz, kły wszelkich psów domowych i ludzkie „przyjęcia” na własnej skórze to jest dobra nauczka, za niedocenienie czyjegoś wysiłku. Może dlatego moja babcia zawsze częstowała listonosza talerzem zupy... zupa to też jakaś forma spłaty.   Siedzę nad tekstem, nie moim tekstem... coś mnie przerosło, coś mi wyrosło, coś wyhodowałam nie spodziewając się tego. Płaczę nad tekstem... Czy to dobrze? Podobno łzy szczęścia zawsze są dobre.
    • gdzie się obrócę lub dokąd pójdę to wszędzie żurek serwują mi żurek z jajami z kiełbasą ujdzie lecz ja rosołek wolałbym dziś   a w jednym barze wspaniałe chwile reklama głosi że danie dnia dziś żurek owszem lecz z krokodylem cymes rarytas każdy chęć ma   o takim żurku miss Gesslerowa to tylko może marzyć i śnić przemiła babcia lecz nie ta głowa jej taki pomysł nie może przyjść   więc korzystajcie drodzy z okazji bo jeszcze chwila i krótki czas już chcą zamienić na żurek z bąkiem lecz tego bąka kto złapać ma   a ja uparcie wolę rosołek z bukietem warzyw mięsko i pieprz gdzie wolne smaki bukiet zapachów i wołowiny kawałek jest     Uwaga: Wszelkie podobieństwo osób do sytuacji lub sytuacji do osób jest zupełnie przypadkowe    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...