Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bura niedziela

Czarek Płatak
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Czarek Płatak

Czarek Płatak

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

Bura niedziela 

 

Dziś taki dzień, że trochę mnie nie ma, 

dzisiaj się w siebie zwinąłem coś, 
winna jest pewnie szara niedziela, 
w szarych odcieniach za oknem tło.

 

Dziś się rozwiewam w parze nad kubkiem,

dzisiaj się snuję, kłębię jak mgła, 
w powietrzu wisi tylko mój uśmiech
jak miał w Alicji Chesire Cat.

 

Dziś się zacieram w koca fakturach, 
dzisiaj mi tylko cisza i cień, 
wszystkiemu winna niedziela bura, 
w smugach milczenia dziś szukaj mnie. 


 

Edytowane przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)
8
Maria_M

Maria_M

Opublikowano
Opublikowano

A dla mnie nie ma szarych niedzieli,

bo każdy dzień tak samo cenny,

nawet jak deszcz jest i dmie wichura

to mój jest życia, mój nurt zbawienny.

 

Bardzo ładnie, wiesz, że moje klimaty.

ps. nigdy w dzień nie leniuchuję pod kocykiem, chyba, że jestem chora. 

Pozdrawiam:)

Czarek Płatak

Czarek Płatak

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dla mnie również każdy dzień się liczy i jest ważny. Pod kocem uda mi się czasami 'szybki serial' obejrzeć kiedy dzieci bawią się na górze. A niedziele dla mnie to takie zawsze miękkie są. Szczególnie jesienno-zimowe. 

Pozdrawiam też :) 

Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

Te smugi milczenia u mnie już dłużej goszczą, tak jakoś zszarzało wszystko....

Treść bardzo ładnie poprowadzona i weszła we mnie jednym mgnieniem. Niech będzie to tylko niedziela, w końcu.

Pozdrawiam.

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • lena2_
      bezmiar

      Przez lena2_ · Opublikowano

      @Berenika97 Dziękuję Bereniko za piękny komentarz:):)
    • Azraell
      Ćmy nad ranem

      Przez Azraell · Opublikowano

      Po środku mroku świeca się tli Z tła ku niej lgną kirowe ikary - ćmy W mdłą ciszę wdarł się ledwo słyszalny trzask Życie znów staje się żartem bez puenty A po kruchym ikarze z wolna opada pył   Wspomnienie i dym, a on spełniony Unosi się w górę, jest taki wolny - Już nic nie czuje. Co za ironia Dla obserwatora, tak przykra Może się wydać ta jego dola   Lecz czym jest różny człowiek od ćmy Wciąż szuka czegoś co go wyniszczy - Czegokolwiek, co będzie mu ogniem Jego świadomość jest obserwatorem On pragnie się wyrwać, uwięziony w sobie Biega za szczęściem, jak liść za wiatrem A każde spokojne spełnienie, zamienia w drżenie   Potem zostaję dym, który rozrzedza płynący czas. Ucieka on słowom w pozornie głębokich opisach. Mimo to staramy się mówić o tych niewidocznych nam szczytach gór Gór, he, he - chyba szaleństwa   My od początku do końca tak samo ciekawi Mówimy gładko o tym czego nie znamy A jednak dziwny posmak zostaje w krtani Gorzki posmak wiedzy że nic nie wiemy Przykrywamy typowym ludzkim wybiegiem, ucieczki w poszukiwanie   Jak dla ślepego syzyfa, w naszej otchłani Pozostaje nam tylko zarys kamienia Zesłanie od bogów Lub od siebie samych Szukamy ognia Potykając się znów o własne nogi Z pustką i cieniem za towarzyszy I przytłaczającym ciężarem ciszy   Błogosławieni niech będą szaleńcy Których natura - kpić z własnej natury Bo choć idą tą samą drogą Dla nich zdaje się być jasną i błogą W świetle ucieczki od świadomości Idą spokojnie, spotkać swój koniec Nie szukając w tym najmniejszej stałości W swoim stanie, zrównują się z dymem Przecież ich ruchów też nikt nie pojmie Ich świat jest czymś innym niż zbiorem liter i ciszy   Reszta zaś tych nieszalonych Brodzących w pustej słów brei, Zamknięta w otwartych klatkach, Które z czasem nazywa się 'prawda'   Kurtyna nocy już dawno opadła Mgła, wodą na ziemi osiadła Obserwujący ćmy zasnął A nasza świeca, wreszcie zgasła
    • Wędrowiec.1984
      Wspomnienie

      Przez Wędrowiec.1984 · Opublikowano

      @FaLcorN Myślę, że nie tylko Ty zadajesz sobie wspomniane w wierszu pytania. :)
    • Sylvia
      Ciacho

      Przez Sylvia · Opublikowano

      @Waldemar_Talar_Talar Zatem smacznego :) pozdrawiam
    • Aleksandra Pietruszka
      Łzy

      Przez Aleksandra Pietruszka · Opublikowano

      @infelia

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      nie nie. Już mam napisany od dawna teraz będę pracować nad nowymi.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...