Umierasz na nieboskłonie

[Klarowna S.]

Usłyszałeś
na szumnej autostradzie
trąby lazurowe

skrzydła święte
strąciły
omdlałe dłonie

Przeniknięty chłodem trupów
całowałeś śnieg
leżący na skroniach
dziecka

Zegar chwil
utkniętych
zasłonił welonem rozrzedzonym
zakrwawioną twarz…

umyka moc życia…
umierasz wątły nieboskłonie…

[bbbecia]

"Prześwietny"
Ten styl mnie przyciąga. Może się mylę, ale odnoszę momentami wrażenie, że na siłę chcesz pisać tak wzniośle.

[Ona_Kot]

jerychońskie trąby to były

pozdrawiam

[Mirosław_Serocki]

Niech zagrzmią "trąby lazurowe" i runą mury niemocy twórczej.
Tego szczerze życzę.

[Klarowna S.]

Dziękuję wszystkim za komentarze. Mam nadzieję, że pomogą mi one w doskonaleniu mojej twórczości. Większośc wierszy powstaje pod natchnieniem, ale są i takie jak ten. Powstają one poprzez zabawę słowami.

[hated]

coś dodać coś ująć... ale sama nie wiem co;) ogólnie wrażenia pozytywne lubię taki styl...