Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

No tak coś się stało z tekstem, że nie można skopiować. Jakiś format zdjęcia u mnie. 
Co do zmiany... na pewno trzy wersy ok. Dalej mus popracować. Mamy tam oczywistość i dwa razy słowo drzwi. Czy ten post po edycji to też po zmianach?

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

no bo tu by się przydał kanon, trochę teorii poezji, żeby wyczuć to, o czym piszesz, Kobro - zmodyfikowana poczwarko, ale Ania nie lubi teorii i kanonu i później wychodzą kwiatki :) 

 

A wiersz jest wklejonym zdjęciem, stąd problem z cytowaniem.

 

Proszę się nie obrażać! Bo nie prywatne wycieczki są tutaj celem, a rzetelna analiza poezji. Ja w tym wierszu poezji nie widzę zbyt wiele, poza wspomnianymi 3 wersami. Dalej poezję widzi jedynie autor, zarówno w formie, jak i treści, ale to nie jest wystarczająca przesłanka dla czytelnika. 

 

Albo robimy obiektywną poezję formą, albo treścią, a najlepiej jednym i drugim,bo inaczej skończymy na instagramie z "poezją" typu 

 

poszłaś, zniknęłaś, nie ma cię (kocha)nie 

 

 

Edytowane przez Patryk Robacha (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dzień dobry,

jeżeli piszesz, że się nie obrażasz, to powiem co myślę o powyższym wierszu:

Jestem na nie, ponieważ Bóg nie stworzył brudnego człowieka, to ludzie sami tworzą brudy i się nimi kalają, tak naprawdę, to sama nie wiesz, co piszesz. Może chcesz wzbudzić zainteresowanie, zaszokować, ale nie tędy droga. Czytałam go kilka razy, starałam się z niego wydobyć sens, logikę i mi się nie udało. Szukałam przez pryzmat symboli, abstrakcji i NIC. Pustka. Czekam na kolejny. Mam nadzieję, że przyjmiesz moje słowa na klatę i się nie zniechęcisz do mojej osoby. A może po prostu się nie znam. 

Pozdrawiam :)

Opublikowano

wszystko byłoby fajnie,i nie mam nawet żalu o 'brudnego Harrego", gdyby nie to jedno "tak naprawdę" :(

Dzisiaj, to taki slang używany przez wszystkich i wszędzie. Zwłaszcza polityków i dziennikarzy - wstyd. Podobnie jak "dokładnie" (exactly) i jeszcze gorzej - "dokładnie tak", gdzie "tak" używa się z kolei nagminnie jako kropki:

"pójdzie pan w prawo, tak? Potem w lewo, tak? :(

Mowa o tym była już w Dniu świra, ale dotyczyło to m.in. słowa "jakby" ;))

jan_ko_świr ;p

 

 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Całkiem niespodzianie w oczach dwa promienie zobaczyłam przy kasie w Biedronce. W moje ciemne wpadło szare spojrzenie z zadumania się nagle ocknęłam, w zachwyt wpadłam. Ale to nie byłaś Ty.   Czasem na ulicy Cię szukam, w sklepowej witrynie widzę, w jabłkowym sadzie wczoraj, gdzie z zielonych można zebrać ślady gwiazd. Na tarczy zegara też były sny niewyśnione, słowa niewypowiedziane. Już nie gram w gumę i w klasy, Ty to robisz z Nim, śpiewasz kołysanki. Jaki jest?   Do kogo jest podobny, czy nos tak śmiesznie marszczy gdy się złości. Nie wiem, kiedyś się dowiem. Ty znasz już tajemnice, one przechodzą przez fibryle mózgu. Nićmi radości są zszyte, mają moc nieśmiertelności. Poczekaj na mnie, będziemy alejkami razem chadzać, i nikt nie będzie nam przeszkadzać.   Miłość ma jabłek rumieńce, bo przecież tam jest pięknie.        
    • Zagłada Tarragony 1811   “- Gmach - zajął się ogniem, przygasł znów,   Zapłonął znów - - i oto - pod ścianę -   Widzę czoła ożałobionych wdów   Kolbami pchane - - [...] Lecz Ty? - lecz ja? - uderzmy w sądne pienie,   Nawołując: "Ciesz się późny wnuku!...   Jękły głuche kamienie -   Ideał sięgnął bruku - - " “   Rozpętany huk i dziki krzyk Przez bramę do piekła niesie Demony wyskakują z powiewu Biegną ku swemu dziełu...   Zaczarowane latające mary Czarne krzyczące koszmary Wrzesczą, jaka straszna goń! Po francusku “Dedends-toi!” Jak ostry kamień w powodzi  Nie widzi, choć okiem wodzi Miasto załał płomienny wir I zgasił jak zasypany żwir   Kłusują tak ulicami te wilcze Sny. Kiedy krzyczą, milczę Ale drżą ręce i płyną krople  potu ciurkiem i tworzą sople Czy to pot? łzy, mocz, krew Nie wiem, może szum drzew Co na ulicy trącane przez  Tłum koloru szkarłatnych bez   Złapali! Nie! Puść potworze  Potwór, jak puste przestworze Nie słucha, tylko pakuje ręce Nie myśli, to zwierze udręce  Ogromne, czerwone, gorące  A twe w pacierzu się modlące  Włożona pod spódnicę płonie Jego szorstkie, ohydne dłonie   Cienkie palce wiją się uważnie Kędy sobie nagle zapragnie Jak ogony ludzkiego węża Już wciska za otwór kołnierza I szuka, zciska, dotyka, zwęża Trzyma, nie puści, zdzierża Pochłania chmara koszmaru  Trawi cię palcami pożaru    Trzyma za twe ramiona, ciąga Je wykręca, nie słyszy jak błaga Ta istota straszliwie cała pobita  Bo bije dalej i ma gdzieś hoplita Co mówi głupia hiszpańska kobita  Jedynie cień, jaszczurka jadowita W ciemnościach nie ma twarzy W tłumie są sugestie miraży   O Meduzo! Pomścij córki ciało Zgładź tego, komu się chciało Zlituj się! Posejdona w kamień spraw. Spal wapnem i zamień  Perseusza powieś i zabij  Pomścij swe siostry i rozbij Łotrów ostrym swym biczem  Bezlitośnie, jak oni przed twym obliczem.   Rozpętany huk i dziki krzyk Przez bramę do piekła niesie Demony wyskakują z powiewu Biegną ku swemu dziełu...
    • @Robert Witold Gorzkowski  myślę, że tak. Wiersz, który pamiętam od pierwszej chwili czytania i będę do końca moich chwil. A teraz mam go w formie drukowanej- Twój tomik. Dziękuję
    • @Migrena Strach to najpotężniejsze narzędzie władzy, a gdy nie ma się żadnych sukcesów ani pomysłów na nią to pozostaje taką retoryka. Śmierci widziałem wiele… i nie oznacza to też, że żyjąc z dyktatorami po sąsiedzku nie trzeba być czujnym, choć jak uczy historia to raczej przyjaciele chętniej nóż wbijają znienacka niż oni. Zwierzęta potrafią przeczuć zagrożenie i my też podświadomie to czynimy, dostosowując język ekspresji o tym do swego gatunkowego idiomu. Nie strach dla mnie jest kluczowy, bo śmierć jest wpisana w cykl, który trzeba akceptować aby nie popaść w obłęd, ale czymś innym jest rodzaj obawy przed lekkomyślnym zniszczeniu świata jako znanej nam całości. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...