Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ja do Boga nic nie mam

myślę że Bóg do mnie też

przecież każdy z nas żyje

po swojemu - jednak

 

myślę  tak sobie dlaczego 

ma lepiej niż ja bo nie musi

się martwić a ja niestety ale 

tak - muszę za prąd zapłacić

 

do gara coś włożyć - jak 

zajdzie potrzeba do apteki

skoczyć  przytulić smutne

zwaśnionych pogodzić

 

A bóg co na tronie siedzi

z aniołami rozmawia a

o nas zapomniał  - a jeśli

coś chce powiedzieć to

 

kimś innym się wyręcza

niestety ale tak to działa

nie odkryłem Ameryki

to szczera prawda

 

ja do Boga nic nie mam

ale niech inni mi nie 

wmawiają że Bóg jest

wielki i wszystko może

 

mało tego dopowiem że 

ja kiedyś też tak myślałem

ale się bardzo zawiodłem

życie prawdy mnie nauczyło

 

 

 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jestem za. 

Szczególnie jeśli o "smutne" chodzi

Tu bym nawet kosztem "zwaśnionych"...

Żartuję

Podoba mi się tekst

Świetne powtórzenia otwierające segmenty tekstu:

Ładny - pomysłowa konstrukcja

/niezły pod muzykę, ale wtedy by trzeba przekonstruować tekst/

T/

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj -  miło że się spodobał - wiem że to trudny ale co tam

mam nadzieje że nie będzie źle.

A za czytanie i komentarz duże dziękuje.

                                                                                                                              Pozd.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Faktycznie, mógłby wysłać  esemesa, lub maila, ale pewnie jest zajęty niebiańskimi sprawami.

 

                                                                                                  pozdr.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam -  no i po sprawie - a jednak nie Andrzeju.

Dziękuję za to że byłeś.

                                                                                                                                    Pozd.

 

Opublikowano

Gorzko, mimo pozornego pogodzenia jest u Ciebie Waldemarze. W moim świecie bóg inną spełnia rolę, może dlatego nie oczekuję i nie reklamuję dramatów. Ale nie czuję się powołana do zmiany cudzych światopoglądów, szczególnie że doświadczeń masz zapewne w życiu mnóstwo. Pozdrawiam serdecznie, bb

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam  ano gorzko ale to nie moja wina - jestem szczery tylko tyle.

Dziękuje że czytałaś i skomentowałaś uczciwie czyli szczerze.

                                                                                                                     Barwnych snów życzę

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Wiesławie -  miło cię widzieć - dziękuje za zrozumienie oraz głosik.

                                                                                                                                           Pozd.

Opublikowano

Tytuł dość pretensjonalny.

Mam trochę inną wizję świata i nie chciałbym się na tym poziomie spierać, pozostaje tylko uszanować.

Gdzieniegdzie nawet humor się przebija. Ale całość jak duża ilość cynamonu - ciemna i gorzka.

Pozdrawiam serdecznie :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witam  - to chyba prze tak wydłużone wieczory - człowiek siedzi  próbuje

to wszystko zrozumieć...

Dziękuje za obecność i komentarz Janko. 

                                                                                                                       Pozdrowienia ślę

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj -  i ja szanuje to co napisałeś - bo tak to działa - dziękuje za czytanie.

                                                                                                                                             Pozd.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Chwała i cześć należy im się na wieki. Pozdrawiam.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Arsis «fantastyczna wizja stworzona przez nadwrażliwą wyobraźnię» źródło SJP Zawieszenie pomiędzy nieważkością a nicością. Narracja i akcja jak w niemym filmie, przyciąga pomimo braku dźwięku i głosów.  Pozdrawiam
    • Ponura polska jesień, Przywołuje na myśl historii karty smutne, Nierzadko także wspomnienia bolesne, Czasem w gorzki szloch przyobleczone,   Jesiennych ulewnych deszczy strugi, Obmywają wielkich bohaterów kamienne nagrobki, Spływając swymi maleńkimi kropelkami, Wzdłuż liter na inskrypcjach wyżłobionych,   Drzewa tak zadumane i smutne, Z soczystych liści ogołocone, Na jesiennego szarego nieba tle, Ponurym są często obrazem…   Jesienny wiatr nuci dawne pieśni, O wielkich powstaniach utopionych we krwi, O szlachetnych zrywach niepodległościowych, Które zaborcy bez litości tłumili,   Tam gdzie echo dawnych bitew wciąż brzmi, Mgła spowija pola i mogiły, A opadające liście niczym matek łzy, Za poległych swe modlitwy szepcą w ciszy,   Gdy przed pomnikiem partyzantów płonie znicz, A wokół tyle opadłych żółtych liści, Do refleksji nad losem Ojczyzny, W jesiennej szarudze ma dusza się budzi,   Gdy zimny wiatr gwałtownie powieje, A zamigocą trwożnie zniczy płomienie, O tragicznych kartach kampanii wrześniowej, Często myślę ze smutkiem,   Szczególnie o tamtych pierwszych jej dniach, Gdy w cieniu ostrzałów i bombardowań Tylu ludziom zawalił się świat, Pielęgnowane latami marzenia grzebiąc w gruzach…   Gdy z wolna zarysowywał się świt I zawyły nagle alarmowe syreny, A tysiące niewinnych bezbronnych dzieci, Wyrywały ze snu odgłosy eksplozji,   Porzucając niedokończone swe sny, Nim zamglone rozwarły się powieki, Zmuszone do panicznej ucieczki, Wpadały w koszmar dni codziennych…   Uciekając przed okrutną wojną, Z panicznego strachu przerażone drżąc, Dziecięcą twarzyczką załzawioną, Błagały cicho o bezpieczny kąt…   Pomiędzy gruzami zburzonych kamienic Strużki zaschniętej krwi, Majaczące w oddali na polach rozległych Dogasające płonące czołgi,   Były odtąd ich codziennymi obrazami, Strasznymi i tak bardzo różnymi, Od tych przechowanych pod powiekami Z radosnego dzieciństwa chwil beztroskich…   Samemu tak stojąc zatopiony w smutku, Na spowitym jesienną mgłą cmentarzu, Od pożółkłego zdjęcia w starym modlitewniku, Nie odrywając swych oczu,   Za wszystkich ofiarnie broniących Polski, Na polach tamtych bitew pamiętnych, Ofiarowujących Ojczyźnie niezliczone swe trudy, Na tylu szlakach partyzanckich,   Za każdego młodego żołnierza, Który choć śmierci się lękał, A mężnie wytrwał w okopach, Nim niemiecka kula przecięła nić życia,   Za wszystkie bohaterskie sanitariuszki, Omdlewających ze zmęczenia lekarzy, Zasypane pod gruzami maleńkie dzieci, Matki wypłakujące swe oczy,   Wyszeptuję ciche swe modlitwy, O spokój ich wszystkich duszy, By zimny wiatr jesienny, Zaniósł je bezzwłocznie przed Tron Boży,   By każdego z ofiarnie poległych, W obronie swej ukochanej Ojczyzny, Bóg miłosierny w Niebiosach nagrodził, Obdarowując każdego z nich życiem wiecznym…   A ja wciąż zadumany, Powracając z wolna do codzienności, Oddalę się cicho przez nikogo niezauważony, Szepcząc ciągle słowa mych modlitw…  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @andrew Czy rzeczywiście świat współczesny tak nas odczłowieczył? Czy liczy się tylko pogoń za wciąż rosnącą presja społeczną w każdej dziedzinie? A gdzie przestrzeń, by być sobą?
    • @Tectosmith całkiem. jakbym czytał któreś z opowiadań Konrada Fiałkowskiego z tomu "Kosmodrom".
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...