Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Tam, pośród puchatych

Chmur, na pewnej

Czysto-błękitnej alejce...

Płynie wieloryb.

 

Nim zapytacie,

Czy się zgubił?

Czy może tylko na chwilę

Wyszedł ze swej błękitnej wody...

 

W środku wieloryba

Siedzą ludzie

W długich lub tylko w obcisłych sukienkach.

Z fajką, gazetą, czasem tylko

Z niedopałkiem.

A czasem nie widać oczu, bo

Ktoś ma je przysłonięte kapeluszem.

...

 

Z wieloryba odchodzi żyłka.

Raz leci niżej.

A czasem ktoś żyłkę popuszcza.

 

To nie płynie wieloryb.

Wieloryby nie pływają w niebie,

Ani po żadnych alejkach.

 

To tylko mijają chmury.

Opublikowano (edytowane)

Witaj -  czytałem ale zachwytu zero  - cienką nicią tkane.

                                                                                                                                 Pozd. 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnie komentarze

    • @Berenika97 wielka szkoda, że to teraz tak aktualny temat i że przyszło nam żyć obok tego całego zła, czekając na nie poniekąd..  Bardzo poruszający wiersz. Gratuluję pewności pióra i celności. 
    • @Tectosmith dziękuję serdecznie...tak, bardzo dobrze to ująłeś...Tak bywa z nadzieją... Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Rafael Marius a bywa, bywa :) Takie to jego uroki :)
    • @Robert Witold Gorzkowski bardzo ładny utwór, treść głęboka i mądra.  Czytam z największą przyjemnością. 
    • Pięknie i malowniczo oddana rzeczywistość wojny.  Strach, panika, permanentny stan gotowości i zamrożenia stresem, hamowanie własnych reakcji, aby przetrwać - wszystko tu doskonale widać.  Uwielbiam takie teksty, choć zdaję sobie sprawę, że pisanie ich może wiązać się z głębokim współodczuwaniem,  wniknięciem w bardzo trudne emocje, co od autora wymaga poświęcenia.  Nie wiem, czy i na ile Ty jesteś sercem i duszą w tym, co piszesz, moje doświadczenia podpowiadają mi, że aby opisać coś plastycznie, muszę w tym być, ale możliwe, że Ty tak nie masz i... dla Twojego zdrowia psychicznego lepiej, jeśli nie musisz się torturować, ale jeśli jednak się męczysz - to chcę Ci powiedzieć, że ja to naprawdę doceniam.    Pozdrawiam ciepło :)   Deo 
    • @Waldemar_Talar_Talar Pewnie, że fajnie.  Wiesz Waldemarze, wstaję tylko dlatego, żeby napić się kawy, nie dlatego, że muszę - i to jest zupełnie inne wstawanie, ono ma większy sens i siłę, niż słowo muszę - to słowo ma zapach, smak i jest kusicielskie. Pozdrawiam :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...