Chaos deterministyczny

Czarek Płatak · 24 Października 2018

Gdzieś w Chinach z radości skoczyła
wysoko w powietrze dziewczyna
na widok chłopaka z kwiatami.
To jej ukochany, jedyny
na mały wszedł placyk z uliczki,
szukając dziewczyny oczami.

A słońce znad dachów skrozłotą
posoką w zmrok słodko się sącząc,
bursztynem powlekło tę chwilę.
Więc: trampki zastygłe nad brukiem
i kucyk wygięty półłukiem,
i uśmiech chłopaka w uliczce.

Gdy bańka z widoczkiem już pękła,
wraz ruszył z szarpnięciem czas z miejsca,
opadła panienka na ziemię
i w dłonie klasnęła wesoło,
rozprysnął się dźwięk naokoło,
czym przywiódł był przestrzeń o drżenie.

Zaś z drżenia zrodziła się siła
i z wiatrem po świecie błądziła,
by strącić pająka z sufitu,
gdzieś w centrum Europy, nad ranem,
gdzie w serce zraniony kochanek,
już, już spinał palec na cynglu.

Wciąż wahał się jednak, czy w niebyt
pogrążyć się warto i nie żyć,
gdy pająk na biurko mu zleciał,
to kota do skoku zjudziło,
gość w szoku spust nagle przycisnął,
a potem gdzieś był sztorm stulecia.

Edytowane 24 Października 2018 przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)

Maria_M · 24 Października 2018

No, No mistrzu Czarku, chaos jak się patrzy, o co ja piszę, trudny do ogarnięcia sztorm stulecia :))

Oxyvia · 24 Października 2018

Ha ha ha! Efekt motyla... czy raczej domina?

A my sobie żyjemy spokojnie i nawet nie wiemy, że te chaotyczne wichury i ulewy jesienne to efekt czyjegoś tam uśmiechu w Chinach albo podskoku na Kanarach (na przykład). ;)))

Andrzej_Wojnowski · 24 Października 2018