przebudzenie mebli

[Wojciech Bieluń -Targosz]

kiedy noc przechodzi w szarość niedojrzałą
nieodwołalnie  z ciepłego cienia
wychodzą meble

stół pierwszy
bo najbliżej okna
potem krzesła - szare eminencje
ceremonii siadania
opuszczają nogi na podłogę
czekają
kredens owinięty bluszczem zagadki
w półuśpieniu
rozmyśla który polecić
serwis do kawy
sufit i ściany odzyskują kolor
biały  szczegóły stają się coraz wyraźniejsze
pomiędzy meblami

jasność bierze przewagę
 

[Maria_M]

Myślę, że ta przerzutnia kolor biały- niepotrzebna. Bardzo fajny wiersz, uroczy, niesie klimat starego domu ze starymi meblami owiniętymi tajemnicą.

Pozdrawiam :)

[Wojciech Bieluń -Targosz]

ściany pomalowana na biało stąd biały kolor.

[Wojciech Bieluń -Targosz]

dziękuję za głos

[Maria_M]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To akurat rozumiem, tylko wyraz biały niepotrzebnie jest w wersie niżej.

[Maria_M]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tu pokazałam.

[Wojciech Bieluń -Targosz]

Deonix - dziękuję za głos

[Wojciech Bieluń -Targosz]

warszawiAnka - dziękuję za głos

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam -  mam nadzieje że te meble to starocie które mają w sobie magię.

Ciekawy wiersz Wojciechu.

                                                                                                                                            Pozd.

[Annie]

Ciekawy pomysł z tą personifikacją mebli i  z wychodzeniem  z cienia jak z niebytu.

To powołanie ich do życia - niezwykle sugestywne.

Szczególnie stare meble mają duszę, a przynajmniej energię w sobie - pamięć wydarzeń, których były świadkiem.

Pozdr.

 

[Wojciech Bieluń -Targosz]

dziękuję za komentarz, któregoś dnia wszystko to widziałem. Szkic  wiersza napisałem dawniej, teraz wygładziłem formę. Dziękuję że  zaintrygował temat.

[Wojciech Bieluń -Targosz]

Waldemarze_Talar_Talar. Tak te meble są stare i mają swój urok, lubię je.Pozdrawiam