Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Tak.., i nie koniecznie "złą" prawdą, bo i piękno może być tak jaskrawe i oślepiające, że zasłania swoja własną głębię... Ja osobiście szukam dlatego piękna nieco przygaszonego, skromnego - zapraszającego do swojego środka. Skromny, ale ciekawy, "zapraszający" do swojej głębi wiersz :) Pozdrawiam

Opublikowano

Mocny. Bardzo do mnie przemawia - pewnie dlatego, że mam właśnie "oczy okaleczone prawdą" i używam obecnie już nie tylko firanek, ale nawet zasłon... Można też dopatrywać się pewnej przewrotności - firanki mogą być narzędziem służącym owijaniu w bawełnę.

 

Muszę jeszcze dodać, że wiersz mnie zaskoczył, bo gdy przeczytałam tytuł, pomyślałam, że chodzi o... ślub... :)

 

Pozdrawiam

Opublikowano

Bardzo dobre mini

Jak to się mówi - prawda w oczy kole.

 Przez firanki zazwyczaj podgląda  się życie innych - być może o to chodziło Autorce.

Niewygodną prawdę, można też owinąć w muśliny, można błądzić we mgle zanim się do niej dotrze.

 Pozdr. :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

WarszawiAnko, rozumiem Cię bardzo dobrze z tymi zasłonami...

A z tym ślubem...wyobraź sobie, że dopiero po napisaniu wiersza gdzieś tam w tle wyobraźni pojawiła mi się też suknia ślubna.. ona też przesłania...pożądanie, ból, śmierć... etc.

Również pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Iwonaroma,

Wiersz do mnie bardzo przemawia. Rozumiem, że często nie chcemy o czymś wiedzieć, bo prawda bywa bolesna, ale również często bawimy się z nią w chowanego - biegamy we mgle, by ją znaleźć. Mądry tekst, naprawdę mi się podoba. W moim życiu częściej biegam we mgle,  nocą w parku - by tę prawdę znaleźć. Jest to prawda o mnie samym, a także o życiu ( realiach) i innych ludziach. Dodam, że też na tym portalu jest trochę biegania w mroku i mgłach, by poznać ludzi, którzy z różnych przyczyn się tutaj pojawili. Jeszcze raz gratuluję wiersza. Pozdrawiam :).

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Naram-sin Dzięki, serio! Szczerze mówiąc nie spodziewałem się tak konkretnej riposty do tych strof. Pozdrawiam!
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      warownego?   Trudno być sobą, gdy otaczają nas same wykreowane sztucznie wizerunki, a nie ludzie. Wystarczy popatrzeć na influencerów, których rzeczywistość niejednokrotnie bierze się za prawdziwą. Podmiotce lirycznej doradziłbym, żeby zapomniała o istnieniu tego świata. Gdyby wszyscy przestali się nim interesować, znikłby, bo przecież jego racją bytu jest fejm.     No właśnie.   Dwie ostatnie linijki określają potrzebę uwolnienia się z okowów nadmiernych wymagań, presji otoczenia na bycie miss perfect. Warowny zamek to świat fałszywego blichtru, np. w social mediach.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ładnie, ślicznie, pięknie, cudownie, wspaniale... itd. to zapchajdziury, niepotrzebne w poezji (chyba że w bardzo ściśle określonych kontekstach, ale to nie ten casus). Niech ten zapach będzie jakiś, konkretny. Wszelkie inne upiększacze zabijają prawdziwe piękno, nie przekonują, całkowicie odwrotnie, niż chciałby piszący.
    • Dobra ta nieważkość, jako bezpośrednie pokazanie relacji opartej na wiecznej huśtawce nastrojów. Ostrożny byłbym z interpretowaniem tego w kierunku toksycznego związku, ale są pewne cechy adresata typowe np. dla narcyzów, albo socjopatów, którzy swoją pozycję budują na ciągłej niepewności ofiary - dokładnie jak opisujesz - na tym stanie zawieszenia,, na utrzymywaniu jej na granicy chwil letalnych. Z ich woli fruniesz albo spadasz (love bombing lub dewaluacja). Po przeczytaniu aż mnie zmroziło, mam nadzieję,że to tylko wiersz.
    • W tym wierszu jest zalążek jakiejś myśli, mimo niedoróbek, o których już tu napisały koleżanki. Jeszcze trochę za ogólnikowo, ten ołtarz życia to raczej miedziak, a nie dukat, ale jednak punktem wyjścia jest obraz (pochmurnego dnia), a nie tandetne pseudofilozofowanie, a to już coś.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...