Ku Życiu..

[Róża_Płocka]

Nikt nie kochał Życia jak ona

Zawsze była wesoła i zadowolona

Nikt tak nie rozmawiał z wróblami o pogodzie

Nie śniło się nikomu by kąpać się w jeziorze o chłodzie

Wschodzącego słońca nikt tak nie podziwiał

W zadumie też przy zachodzie kiedy dzień mijał

Nikt tak nie czekał, nie wyglądał za rogu stale

Tak jak ona dla przyjaciół wytrwale

Kochała życie na zabój, nikt jej tego nie odbierze...

Ni nadziei, ni uśmiechu tak bardzo w to wierze...

 

[Gość]

Człowieka wypełnionego taką miłością do życia na pewno trzeba wydobyć na światło, też wierszem :) Jednak stwierdzenie "nikt" jest może trochę krzywdzące dla reszty ludzkości, której nie znasz... Dlatego mi osobiście bardziej pasowałoby zamiast "nikt" - "Nie znam nikogo, kto ... by nie kochał życia jak ona, zawsze był wesoły i zadowolony, kto by tak rozmawiał z wróblami o pogodzie..." itd.

Ale to tylko moje subiektywne odczucie i dlatego tylko propozycja. :) Pozdrawiam.

[Himiko]

Piękny wiersz, oby jak najwięcej osób z taką miłością do życia. 

[Róża_Płocka]

Dziękuję, pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Róża_Płocka]

@Gość dziękuję i pozdrawiam serdecznie

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.