Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Obietnica

 

Sufit błyskał gdzieniegdzie 
łysą wylinką przez biel, 
vide śnieg i trotuar. 

 

Rzekłaś w te słowa do mnie:
„musisz z tym zrobić koniec, 
no, dalejże, bądź donżuan. 

 

Ja oddałam ci serce, 
ty dziś dla mnie łazienkę, 
odśwież, rozjaśnij nieco,

 

a gdy sprawisz się dobrze, 
wtedy wieczorem tobie 
dam, co mam najlepszego”. 

 

Już z gazety mam czapkę, 
już się za farbę łapię, 
już chłepcą czystość ściany,

 

wałek śpiewa wesoło, 
pędzel z nim unisono, 
ja w tym — Salvador Dali.

 

Ty, do tego kochana
przecież mi pomagałaś,         
nuciłaś — strzeli z bicza, 

 

a gdy księżyc zaświeci 
w okno schnącej łazienki, 
spełni się obietnica.

 

 

Edytowane przez Czarek Płatak (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

To nie tylko czysta łazienka, ale czysta radość życia i bycia mężczyzną. :) Mam podejrzenie, że w tym  tez maczała swoje palce miłość :) Podoba mi się!

Opublikowano

Ha! Wyjątkowo wesoło u Ciebie, musicie widać częściej takie obietnice sobie składać, bo humor się poprawia;P fajnie posklejany wiersz, co chwile rozbawia:) o dziwo bez anegdot do ekhm atrybutu malarza ;) no chyba, że tu... Hehe

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

A tak na serio to smutne

z drugiej strony

Gdy wszystkie malowania

I remonty staną

Skończą się amory? 

 

Hehe;)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wesoło nam, bo korzystamy z dobrodziejstw niezwykle rzadkiego zjawiska jakim jest urlop od bycia rodzicem. 

Wyjechali na wakacje do babci nasi podopieczni, to jesteśmy niegrzeczni i malujemy w łazience :D

Nie ma czym się smucić, bo remont to tylko pretekst do amorów. Byle zdrowie dopisywało ;) 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nie dziękuj , bo na drugi raz nie dam :))
    • @Alicja_Wysocka to ja dziękuję:)     @Gosława Gosławo. Dziękuję Ci za tak trafny i pełen wyczucia komentarz. Masz rację – mentalnie wciąż jestem gdzieś pomiędzy dadaistyczną rewoltą a beatnikowym szeptem przy ognisku. W czasach nylonowych koszul i Radia Luxemburg, dżinsów noszonych do bólu, aż stawały się drugą skórą. W czasach, gdy słowo potrafiło rozcinać jak brzytwa, a wiersz był manifestem, nie "kontentem". Gdy artyści nie robili zdjęć swojego lunchu, tylko rzucali światu w twarz własne sumienie. To były czasy nonkonformizmu – piękne w swojej nieporadności, niebezpieczne w swojej wolności. Filmy, poezja, literatura – rodziły się z buntu, z głodu sensu, z wściekłości na system i z miłości do człowieka. A dziś? Dziś króluje zimny "piksel niebieskie oczko”. Świat patrzy, ale nie widzi. Ludzie nie czytają – ludzie przesuwają. Wiersz to tylko zakładka w przeglądarce. Następna. Następna. Następna. A przecież mogłoby być inaczej. Wyobrażam sobie mężczyznę pochylonego nad twarzą kobiety. Ich usta spotykają się nie dlatego, że telefon się wygasił, tylko dlatego, że serca zadrżały. Pocałunek z miłości – nie z algorytmu. Chwila, której nie da się przesunąć palcem. Czekam na rewolucję. Intelektualną, cielesną, duchową. Ale coraz częściej czuję, że bunt stał się memem, a wolność – funkcją premium. I może właśnie dlatego poezja musi być dziś jak nóż. Ostry, błyszczący, gotowy przeciąć ciszę. Bo kto milczy – ten umiera w wersji cichej. A ja chcę krzyczeć, dopóki jeszcze ktoś słyszy. Jeżeli tak się nie stanie, zgniecie nas sztuczna inteligencja. Nie będzie naszych wierszy. Będą wiersze z AI. I konkursy -- który generator sprawniejszy, szybszy, genialniejszy.     Chciałbym wrócić do czasów swojej młodości ale.....dzisiaj to już możliwe tylko wierszami.   Bardzo Gosławo dziękuję.      
    • @Łukasz Jasiński @Łukasz JasińskiŁukaszu ,ufam , że  masz rację. Sylabotoniczność ? Trudno mi to wymówić . Jestem prostaczkom w śród osób którzy o poezji coś wiedzą i ją tworzą. Piszę, gdy wzbiorą uczucia .   Ważniejsza jest dla mnie treść niż forma. Cieszą mnie jednak konstruktywne podpowiedzi. Za które dziękuję. Za kilka godzin podzielę się z wami jeszcze jednym utworem który dzisiaj napisałem . Jestem ciekawy opinii. I tu chyba moja przygoda z tym portalem się skończy.    Dziękuję ;)    
    • On, ona, ono... A - no, no!    
    • Tag, a... - i na podwórko krów, do pani, agat.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...