Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Kochane zatruwane

PraKtyczna
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

PraKtyczna

PraKtyczna

Opublikowano
Opublikowano

Zatrułam się, nie mogę 

Chcę być teraz sama

Odrzucić słuch i mowę 

 

Kochanie, przecież zawsze o mnie dbasz

Dlaczego teraz wlewasz we mnie tyle zła? 

 

Ja ręke podaję ale zaraz w policzek dostaję

 

Sama już zaczynam wrzeć ze złości 

Płacze,  padam, potrzebuje bliskości 

 

Nie chcesz mnie tutaj, zniknąć mogę na czas jakiś

Ale proszę gdy wrócę nie bądź już odległy, nijaki

 

Ja już sama nie wiem co się że mną dzieje 

 

Dysze,  chce krzyczeć 

Brakuje mi mamy

Albo od Ciebie miłości

Tej nie wyblaganej 

2
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Maria_M

Maria_M

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

zatrułam się tobą

aż boję się przyznać

bo to nie pierwszyzna

 

chcę teraz być sama

więc odejdź

i troską się wypchaj

 

zabierz zło ze sobą

nie częstuj jadem

gdy miłości nie masz

 

im więcj cię błagam 

i rękę podaję

to lodem się stajesz

 

więc zostań

już znikam

wracam do mamy

mam dość zimnej chłamy

i ciebie

 

 

Tak widzę PL w tej sytuacji.

 

 

 

Edytowane przez MaksMara (wyświetl historię edycji)
1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
PraKtyczna

PraKtyczna

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

PL? Ja do PL na chwilę wpadłam i się właśnie za-padłam.. 

 

Bosko zmieniłeś ton

"i troską się wypchaj"

jest przecudowne :)

Bez sensu, żeby policzek puchł - lepiej sobie pójść!

 

Edytowane przez PraKtyczna (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
  • 3 miesiące temu...
  • 3 tygodnie później...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Xbovski
      Płacząca ta wierzba

      Przez Xbovski · Opublikowano

      A wołanie tłumu, gdy trwogi miały swój ton, Ja-przezroczysta, próżna, jak papierowy tron, co wiatr niesie w dal. Miała, straciła, w płaczu nadziei obłed, Bluźni ciernie, róży płatki obłędne, krwią zraniona w duszy.   Urodziwa, lecząca woda, w jej lustrze odbicie czyste, Głosem spłoszyła, na wierzbie z głową wciąż wpatrzoną. Żywicą krwawi, lecz pnie się ku niebu, kwitnie w ciszy, Choć gwiazd nie dotknie, wciąż wyżej rośnie, ponad czas, ponad świat.   Korzenie nieszczęścia, płytkie, lecz silne jak kłącza tej wierzy, Wśród wierzby rozwiewają smutek, jak jej łzy, jak jej śpiew, na szkle rysa Wciąż się pnie, choć łamie ją wiatr, choć z serca wycieka żywica, Nie dotknie gwiazd, lecz w swym wzroście nie ustanie, płacząca ta wierzba.     A cry of the crowd, when dread took its tone, I-transparent, hollow, like a paper throne, Carried by winds to the faraway vale. She had it, she lost it, in hope’s wailing spell, Cursing the thorns, the rose’s bewitched veil, Bloodied in soul, in her anguish frail.   Graceful, healing water, her mirror’s clear gleam, Her voice once startled, on the willow’s dream. Bleeding with resin, yet climbing the skies, Blooming in silence, though stars she won’t prize, She reaches still higher, beyond worlds, beyond time.   Roots of misfortune, shallow yet strong, Entwined like the willow’s mournful song. Her sorrow’s dispersed, as her tears softly chime, A crack in the glass, a fracture in rhyme. Though broken by winds, her heart leaks resin, Yet the weeping willow will rise, ever driven.
    • aff
      Walka

      Przez aff · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      W każdym razie, w wierszach ty To zawsze podmiot liryczny.pzdr  
    • m13m1
      Jestem skromny jak cholera

      Przez m13m1 · Opublikowano

      Jestem taki opiekuńczy i zrozumieć wszystkich mogę cierpliwości mam tak wiele wskażę innym prostą drogę jestem miły i uczynny kocham dzieci i zwierzęta nie brak mi inteligencji kto mnie spotka zapamięta jestem piękny ponad miarę włosy lśnią na mojej głowie zęby białe jak perełki ciała piękna nie wypowiem i tak dziwię się tym ludziom każdy gardzi poniewiera że nie lubią mnie a przecież jestem skromny jak cholera  
    • Yavanna
      74 Dlaczego

      Przez Yavanna · Opublikowano

      Dlaczego serce moje Do Ciebie śpiewa Bez wzajemności   Dlaczego szarpie Twej bliskości brak Tak długi już czas   Dlaczego lustrzanie Nie dzieje się nic Na drugim końcu nici   Dlaczego kielich miłości Solą łez smakuje Tęsknoty niespełnionej   Dlaczego nadzieja  Umrzeć nie chce W obliczu codzienności   Co tak naprawdę  Przędzie między nami los Pod osłoną rzeczywistości
    • UtratabezStraty
      Do Narodu

      Przez UtratabezStraty · Opublikowano

      @Kamil Polowczyk, moja krytyka wiersza "Do Narodu" za zbyt egzaltowany styl wynika z tego, że jest to najwyraźniej odezwa. W wypadku twojego wiersza "Walka", który, na moje oko, mówi o twoich przeżyciach duchowych, mój stosunek do egzaltowanego stylu jest już inny.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...