Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

 

szukam równowagi w pijackich awanturach
zielona aspiryna jest dobra na ból głowy
na moim osiedlu pije się tylko czysty spirytus

rozcieńczam alkohol sokiem pomidorowym

w porównaniu ze mną jesteś abstynentką

 

w weekendy na niby droczysz się ze mną
wyrywasz mi serce i rwiesz na kawałki
wtedy czołgam się w pokoju po wykładzinie
i układam słowa w absurdalne slogany
jak pan samochodzik w delirium tremens

Edytowane przez Gość (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Witam -  uśmiecham się a to znaczy że się podoba  ta libacja...

                                                                                                                              Pozd.

                                                          

Opublikowano

Beato, MaksMaro, Waldemarze, z mojej strony podziękowania za czytanie. Krótki wierszyk o miłości, chyba jest w miarę okej...

Opublikowano

Jak dla mnie - trochę zbyt dosłowny.

Wers 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Za bardzo patetyczny.

Rozumiem tragedię sytuacji peela, ale mimo wszystko

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

pozdr.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No tu, Radio zaszalałeś. Nie wiem czy się śmiać, czy płakać. I jeszcze:

Samochodzik i czołg - dobre, he, he. 

A i ja bym napisała Pan Samochodzik, chociaż nie wiem, czy masz na myśli siebie jako samochodzik, samo - chodzik - jak dla dziecka, czy też tytuł książek z serii "Pan Samochodzik i..." Nienackiego. 

Zaskakujące są też:

To pierwsze to taki paradoks? To drugie:

 

Pachnie jak gandzia? 

 

Rzeczywiście karuzela. Strasznie w głowie się kręci od patrzenia na tę, która (chyba) nęci. 

Jeżeli w czymś uchybiłam - wybacz. Justyna. 

Opublikowano (edytowane)

Tytuł szepce o karuzeli, ale nie o tej, o której pomyślałam.   

peel czołga się.. po wykładzinie.. ok. mnie jest obojętne, czy w pokoju, czy w łazience... :)

dobrze, że nie po suficie, to dopiero by była karuzela.!. Wybacz, nie mogłam się powstrzymać, zażartowałam. 

Całość troszkę 'wyliczankowa', ale fajnie szorstka.

Pozdrawiam.

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Justyno, dziękuję za obszerny komentarz. Akurat ta zielona aspiryna to nie gańdzia. Może nietrafnie to ująłem, ale chodziło mi o aspirynę która jest zazwyczaj w zielonych opakowaniach. Co do pana samochodzika to, jest to takie spojrzenie podmiotu lirycznego. Pozdrawiam dziękuję i życzę miłego dnia :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Natalio, jest to trochę sytuacja absurdalnie przedstawiona więc cieszę się że wiersz rozbawił, taki trochę miałem zamiar. Chociaż sytuacja jest też poważna bo podmiot liryczny przeżywa opisywane katusze :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję Iwo, za pozostawiony komentarz. To jeden że starszych moich wierszy naniosłem kilka poprawek i wrzuciłem. Cieszę się że przypadł Ci do gustu. Pozdrawiam Cię również :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Dziękuję, miło, że znalazła Pani coś co zwróciło Pani uwagę!   Są tam dwie osoby? Czy tylko jedna? Czy wszyscy mówią? Czy tylko jedna? Zapewniam, że został stworzony celowo:)   Utwór ma na celu pozostawienie przestrzeni dla czytelnika, aby mógł on swoimi wyobrażeniami i emocjami je wypełnić. Tak jak i Pani u siebie na profilu wspomniała - krytykiem dla siebie sama - tak samo uważam.    Ten fragment jest dla mnie znalezionym bursztynem, palcami uniesionym do słońca, który oczy zalewa ciepłą pomarańczą z dodatkiem brązu.   Pozdrowienia.    
    • "Ale jesteś moim stworzeniem, któremu dałem życie i w którym jest Moja miłość. W którym jestem i chcę być, aby wypełnić je Sobą, przemienić i unieść na wysokość słońca. I umieścić w niebie przy Swym Sercu.                         Jesteś w pyle ziemi. Ale ona jest punktem twojego wyjścia, początkiem drogi, która kończy się na wysokości Mojego nieba. Otrzymujesz łaskę poznawania Mnie, także lepiej widzisz, kim jesteś. Dostrzegasz prawdziwą relację"                                                                      299 wt. 25 11 86, g. 12,15 Świadectwo Alicja Lenczewska                           
    • @Dominika Moon dziękuję bardzo za odwiedziny i komentarz, pozdawiam miło.
    • śliczne:), puenta nie bardzo mi przypadła, bo cóż oni takiego zrobili, czego inni ludzie (na świecie) nie robią, jakby zabrakło pomysłu ;)
    • @Dominika Moon już odwiedziłam m.in. utwór pt. „ mów do mnie prosto” i nie żałuję, bo jest ciekawy:) W powyższym tekście mam poważne obawy, że przekaz będący 1:1 zapisem odzywek staruszków, nie oddaje ich pełnego człowieczeństwa jakie może dostrzegałaby Autorka gdyby zechciała się podzielić choć częściowo swoimi obserwacjami, odczuciami, wchodziła w interakcję z bohaterami; gdyby pozwoliła zrozumieć w jakim stosunku pozostaje wobec interlokutorów.  Samo przywiązanie się starszych ludzi do ich mikroświata ( zwłaszcza gdy są niesprawni), przywiązanie do bibelotów, wspomnień - mogłoby wzbogacić sytuację liryczną, a tak, czytelnik staje przed chaotycznym, nieco bełkotliwym zapisem dokumentalnym, nie bardzo wiedząc w jakim celu go stworzono…   pozdrawiam.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...