Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Pamiętam dokładnie prawie wszystko,

pielęgniarki krążące po korytarzach,

w białych fartuchach,

pacjenci w pasach czekający,

z nadzieją na lepszy dzień do jutra.

 

Ja zbuntowana przeciwko całemu światu,

przyglądam się z bliska całemu zajściu.

 

Każdy głodny bo tylko śniadanie,  obiad, kolacja.

Każdy walczył o byt czyja to racja,

pilnować trzeba było torby, bagażu.

 

Masz rodzinę? to się ciesz,

nie każdy ją ma, wtedy masz co jeść.

 

Nie słuchasz się ich w pasy zapną cię.

Mają cię tak naprawdę gdzieś.

Tam trzeba walczyć o każdy normalny dzień.

 

p.s. Postanowiłam w tym wierszu ujawnić swoją chorobę, choruję od 8 lat na schizofrenie, pozdrawiam wszystkich 

Opublikowano

Witaj - trudny wiersz bardzo boli - jesteś odważna i szczera do bólu -  dobrze że są odpowiednie leki i że można z tym żyć

mimo że ciężko.

Życzę ci samego dobrego.

                                                                                                                        Uśmiechu  dużo ci życzę 

Opublikowano

@Iwa-Iwa

w moim odczuciu to dość odważne posunięcie z twojej strony, podzielić się z nami informacją o własnym zdrowiu mentalnym

 

Dla mnie to trudna wiadomość bo teraz wiersz przybiera nieco inny wydźwięk, co nie zmienia faktu, że nadal jesteś autorką swojej twórczości.

 

Nie ukrywam, że zajrzałem z uwagi na tytuł "szpital psychiatryczny" 

 

Życzę jak najwięcej pogodnych dni, dużo zrozumienia od otaczającego świata i twojej troski o twoje własne zdrowie! Bywaj zdrów :)

PS. Przebywasz w szpitalu, czy to jedynie aluzja do stanu zdrowia?

 

Jeszcze raz pozdrawiam i życzę dużo dobra!

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...