Ciche tęsknoty

[karenka]

Poskładane pamięcią

obszyte tęsknotą
najpiękniejsze chwile
w piramidach myśli.

Czułością są ogrzewane,
aby nie zmieniły kształtu
ani kolorytu.

Zatrzymane w nadziei czasu
slajdy z dzieciństwa
na wyobrażeń szczytach
w nich znajduję wszystko.

Czasami tylko mgła przysłania
niechcianą szarość
aby nasycić pięknem zmysły.

 

(wiersz po poprawce i sugestii Justyny)

Edytowane 13 Czerwca 2018 przez karenka (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

Cześć, karenko. Treść zajmuje, tylko (nie pogniewaj się), ja bym podzieliła wiersz na zwrotki. Może to być trudne, bo przerzutnia "goni" w nim przerzutnię i trudno znaleźć granicę pomiędzy jedną myślą, a następną. 

 

Acz wiersz płynie, jak rzeka, z tym, że rzeki, też mają zakręty, aby jakoś radzić sobie, mają wiry, to niby przeszkody, jednak do pokonania, bo nadal rzeki owe płyną. 

 

I tutaj:

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Sama mgła już jest szara, a jeszcze w wierszu "wymaga się" od niej "przysłonięcia" szarości nasycenia pięknem zmysłów. 

Nie bardzo to rozumiem. 

 Justyna. Miłego dnia. :))

 

[W.M.Gordon]

A Krystyna Prońko śpiewała tak:

Małe tęsknoty, krótkie tęsknoty, znaczące prawie tyle co nic
Nagłe i szybkie serca łopoty, kto by nie znał ich