Lęki

[Justyna Adamczewska]

Lęki

 

Z lęków i obaw

wyrasta obraz

przestraszonego,

zagubionego,

oszalałego

z bólu

z zazdrości, złości

i obecności zwykłych – niezwykłych gości.

 

Tylko się zaszyć, zablokować i straszyć

lękami.

Próbować zalać swymi łzami,

tych, którzy dadzą się omamić

niby dobrocią i przychylnością

znaków – niestety takich odartych

z odwagi, rozwagi i równowagi.

 

Justyna Adamczewska

 

 

 

 

[bajaga1]

Wybacz Justyno moją reakcję na wiersz, Stale walczę z depresją...czasem moją innym razem moich dzieci...

 

Nie lękaj się drogi

Chociaż cel daleki

A za zakrętem nieznane...

Strach karmi się twoim lękiem

Niemożliwego budując ścianę.

Przepędź straszyła, odgoń demony

Dni przeszłych to pozostałość,

Łzy gorzkie osusz i ruszaj przed siebie.

Przed tobą świat jest wspaniały,

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Bajago, nie ma czego wybaczać. Dziękuję za taki wiersz, za fotografię.

A i z depresją się  nie walczy, moim zdaniem, bo zaatakuje ze zdwojoną siłą. Depresję się obłaskawia, jak dzikie zwierzę. Wtedy to ona się poddaje, a nie osoba nią dotknięta. Dziękuję. Justyna. 

 

I piosenka bajago

 

 

Edytowane 22 Maja 2018 przez Justyna Adamczewska (wyświetl historię edycji)