Skały

[Justyna Adamczewska]

Żywioł twardej wieczności,

pozbawiony strun, a mówi,

pozbawiony źrenic, a widzi.

 

Dotykam lekko odbieram ciężar

smutku nieprzemijania walczącego 

z miliardami ziarenek tkwiących w kroplach

czasu. 

 

Które

 

drążą koryta rzek, osłabiają strukturę,

marzą o skończonej wieczności

nie dla nich.

 

Skały - moc natury.

 

Po co dążą do niebytu? (s) tworzone

z okruchów gwiazd.

 

Justyna Adamczewska

[Iwa-Iwa]

Podoba mi się Justynko, pozdrawiam a wpadłam tutaj bo tytuł zaciekawił, świetne!!!!

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Iwa-Iwa, dziękuję. Cieszę się, że zajrzałaś. :)) 

[Iwa-Iwa]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Cała przyjemność po mojej stronie pozdrawiam!!!

[Gość]

Pierwsza zwrotka, to bardzo interesujący wstęp. Najbardziej do mnie trafiła. Świetne porównanie zastosowałaś w tym wersie:

"z miliardami ziarenek tkwiących w kroplach

czasu." oraz dość nietypowe, a zarazem zwracające uwagę w temacie wiersza, zaprzeczenie: "marzą o skończonej wieczności".

Pozdrawiam :-)

 

[Justyna Adamczewska]

Worldovsky, uważny z Ciebie Czytelnik, dziękuję. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

[Justyna Adamczewska]

Joachimie, dziękuję :) Justyna. 

[Maria_M]

Krople czasu - piękne określenie

:))