Ping - pong

[Justyna Adamczewska]

Co z  ulgą?

 

Oddychaniem pełną piersią,

choć uwędzoną i rozsnuwającą odór podłości,

dławiącą jak kiszonka we własnym smrodku,

jednak obcym.

 

Co z niegodziwością?

 

Chciałaby nie lękać się,

ale możliwie trwać

i czerpać z przodka dobroci.

 

Zbliża się lekkość serca,

zbiera zbłąkanych

- pragnienie wielu

zmęczonych.

 

Już nie będzie ping - ponga.

Pękła piłeczka.                   

[Tomasz Kucina]

Dość ciekawie przemycasz w wierszu klimaty turpistyczne, głównie w prologu, lubię bardzo dekadenckie kawałki. Super.

[Gość]

"choć uwędzoną i rozsnuwającą odór podłości,"

"i czerpać z przodka dobroci."

"Zbliża się lekkość serca,"

Powyższe fragmenty są tym, co skłania do przemyśleń...

 

Zapis, forma - ciekawa dla mnie. Skłania do refleksji...

Treść - pewien wewnętrzny ból, pewna niezgodność, strata: " Już nie będzie ping - ponga.

Pękła piłeczka." - świetne zakończenie ! :-)