boję się

[beta_b]

po cichu

nic nikomu nie

mów że umieram

chcę tak odejść tak

jak żyłam chwile 

zbieram

 

uzbierałam 

garść doświadczeń

na wyprawę

wspomnień garść

na chwilę

jako strawę

 

nie spakuję

nic do pudeł

nie zobaczą

nic nikomu nie

mów chyba że

zamilknę

 

chyba że zapłaczesz

Edytowane 16 Kwietnia 2018 przez beta_b (wyświetl historię edycji)

[Oxyvia]

Bardzo mi się podoba. Ścisnął mnie za gardło.

Często się zastanawiam, co bym czuła i myślała wiedząc, że umieram... Nie do końca potrafię sobie to wyobrazić. Jedni muszą o tym mówić, krzyczeć, wyrzucać to z siebie i dostawać współczucie otoczenia, a inni przeciwnie: wolą, żeby nikt o tym nie wiedział i nie rozmawiał z nimi na ten temat, i nie chcą być przedmiotem sensacji. Jedno i drugie jest dla mnie zrozumiałe i sama nie wiem, z którą postawą bardziej się identyfikuję.

Jak rozumiem - postać mówiąca w wierszu również. I właśnie to jest mi bardzo bliskie.

[Oxyvia]

Zapomniałam dopisać drobiazg: masz literówkę w tytule, Beto - bojĘ się.

[jan_komułzykant]

jeszcze nie

jeszcze nie teraz

zbyt piękne jest przed tobą życie

za mało śladów by je zacierać

świateł półcieni dróg których nie znasz

 

czas ich pilnować by sens nie wyciekł

 

więc nie umieraj nawet w wierszach

na kartkach w złości albo w żartach

chyba że z kimś na niby nieraz

chciałabyś umrzeć ot tak

ze szczęścia

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Marlett]

ze szczęścia się nie umiera

jedynie krzywe drogi zaciera

 

gdy w milczeniu jest udręka

jeszcze bardziej serce pęka

 

kiedy wściekłość cię unosi

to o życie zaczniesz prosić

 

 

PozdrawiaM.

 

Edytowane 6 Kwietnia 2018 przez Marlett (wyświetl historię edycji)

[beta_b]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Janku,

w rodzinie ktoś mi umiera. Trzy dni dał lekarz, maksymalnie. Głowa młodego człowieka a ciało zepsute koszmarnie. 
I tradycja, że się nie mówi o złych rzeczach, bo po co martwić zdrowych. 

[Krzysica-czarno na białym]

Ściska za gardło i racja nie ma co martwić zdrowych. Nie znam słów pocieszenia.

[Waldemar_Talar_Talar]

Witam -   trudny i głęboki wiersz - smutno mi bardzo...

                                                                                                                             Spokoju życzę

[egzegeta]

 

Chciałbym skorygować sugestię odnośnie do zamilczę,

otóż zamilczeć - to przemilczeć, celowo czegoś nie powiedzieć,

dlatego sugerowałbym - zamilknąć;

zamilknąć można na zawsze, inaczej przestać mówić itd.

A że w całym wierszu przewija się niejako nakaz niemówienia

i na początku, i pod koniec, więc może konsekwentnie tak:

 

 

nic nikomu nie mów

nawet gdy

zamilknę

 

chociaż małoliterkowe

 

chyba że

zapłaczesz

 

też godne rozpatrzenia.

 

A co do całości - widziałbym jeszcze malutkie dopracowania

np. 4. i 5. wers

                               jest - chcę tak odejść tak

                                         jak żyłam chwile

 

a chyba lepiej byłoby - chcę odejść tak

                                       jak żyłam chwile

 

Tu rola dla Autorki.

Wiersz zgrabny, w mojej ostatnio tonacji.

 

 

[beta_b]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wiktorze, 

czytam tekst "jak tasiemkę": po cichu - nic nikomu nie mów że umieram, chcę tak odejść - tak jak żyłam, chwile zbieram.
ale jak czytam odrębne wersy - pojawić się mogą inne interpretacje: 

Po cichu nic nikomu. Nie.

Mów, że umieram. Chcę tak odejść. Tak.

Nie wiem czy mam rację. Przy różnym czytaniu drży lęk i w różne potrzebu uderza. 
Pewnie można umierać bez lęku, ale słyszałam, że spokój przychodzi z ostatnim oddechem. 

Ale to za dużo na dzisiaj dla mnie. Zostawiam i ciepło pozdrawiam, bb

[Deonix_]

Warto było przeczytać.

Trudno mi napisać szerszy komentarz.

 

Serdecznie pozdrawiam.

 

[jan_komułzykant]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Marlett, a skakałaś kiedyś na bungee?

 

[jan_komułzykant]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję i przepraszam za poprzedni wpis, bo kompletnie nie na miejscu.

Szczerze współczuję, bo znam ten stan.

Mocno ściskam.

[beta_b]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Janku, odpuść sobie.

Tekst pisałam w 1 os. r.ż - zatem prosta identyfikacja, szczególnie, że sporo tekstów piszę o sobie.

Uścisk przyjmuje. Przyda się.

Bo ja też się boję.

bb

[Witold Szwedkowski]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

[Marlett]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie wiem czy skok na bungee jest szczęściem

 ale sporo jest strachu i adrenaliny :)

Edytowane 7 Kwietnia 2018 przez Marlett (wyświetl historię edycji)

[Annie]

Tekst jest w 1 osobie a z komentarzy wywnioskowałam, że to chyba o kimś. Także się pogubiłam. 

Ta garsc srebrników  mi jakoś nie pasuje, bo dla mnie jednoznacznie kojarzy się z Judaszem i ze zdradą a nie z odejściem. Tu raczej- jeżeli trzymać się mitologi - obol dla Charona.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Wczesniej nie ma nic o żadnych pudłach, wiec nie za bardzo wiem o jakich mowa.

Wiersz smutny, przygnębiający, rozumiem, ze pisany na pewno pod wpływem chwili i emocji ale dla mnie wymaga dopracowania

pozdr

[Gość]

Przeczytałem i moim zdaniem jest to dobry wiersz. Na pewno nie jest to udawana prowokacja, pośród wielu udawanych prowokacji. Z powodu cierpienia bliskiej osoby współczuję

Edytowane 8 Kwietnia 2018 przez Gość (wyświetl historię edycji)

[Nata_Kruk]

Każdy z nas kiedyś odejdzie i przypuszczam, że w wielu ludziach tkwi strach przed tą chwilą.

Ja także, czaaasem, myślę o własnej śmierci, ale o wiele gorsze są myśli o utracie najbliższych mi osób.

Wpasowałaś się dobrze z tytułem. Może nieco inaczej ustawiłabym niektóre wersy, ale sens całości jest bardzo wyraźny.

Hej "bebe".