ARKADIA

[melilous.pl]

W mojej Arkadii jest spokoju i zadumy park.

Anioł mieczem ognistym strzeże parku tego bram.

Magnolie i platany splecione tam z gwiazdami

i ze słońca promieni złotymi warkoczami.

Słowik i skowronek miłości ogłaszają czas,

Zefir z nut fiołkowych koncert w alejach gra,

żaby i nenufary w sadzawce już wiodą bal,

księżyc prowadzi ich w srebrnych kręgach w takt na dwa pas,

koliber i motyl chłodem muskają moją twarz

-mądra myśl wyśniła kiedyś taki bajkowy park.

-To jest mój Świat , tu prawdy mogą być tylko piękne,

prawdy bez dobra barbarzyńskim są okrucieństwem.

Anioł ogniem wyznaczy im trakt za Arkadii mur,

bo one są jak gzy, jak węża syk, jak stu małp chór,

one jak bliskiego tornada przeraźliwy ryk

- a może to umierającego sumienia jest krzyk ?

 

 

Edytowane 17 Marca 2018 przez melilous.pl (wyświetl historię edycji)

[Sylwester_Lasota]

Piękny ogród, wiersz mniej. Nagromadzenie inwersji razi.

Pozdrawiam serdecznie

I do poczytania :)

[hubertk]

Po czterech zdaniach dałem sobie spokój a właściwie można było po jednym.