Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

internetowa dama

Jacek_Suchowicz
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Jacek_Suchowicz

Jacek_Suchowicz

Opublikowano
  • Ten utwór został doceniony przez użytkowników.
Opublikowano (edytowane)

letnim wieczorem pocztę otwieram
oczom zdumionym jawi się dama
znowu ją widzę niech to cholera
czarna i laptop ma na kolanach

patrzy z ekranu dosyć figlarnie
i tak niewinnie bluzkę rozpina
w końcu ją zdjęła wygląda marnie
anorektyczka istna chudzina

skóra wisząca kości sterczące
w miejscach co ponoć nic tylko kochać
taka wypłoszy ptaszki na łące
szczęście mi sprzyja mam photoshop-a

krążąc kursorem wstawiam krągłości
skrzętnie wypełniam ubytki ciała
inne już mogą jej pozazdrościć
wdzięki o takie każda by chciała

cicho noc przyszła a we mnie płonie
pora najwyższa coś zacząć teraz
lecz przemówiła: "tylko spokojnie
naucz korzystać mnie z komputera"

 

sierpień 2010

Edytowane przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)
8
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Freemen

Freemen

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Czyta  się fajnie ale gdybym miał talent poetycki i umiał coś takiego napisać, to tu bym  zmienił.

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

W zadzie gdyby dobrze pokombinować z interpunkcją to chyba źle nie jest  ale

wdzięków zamiast wdzięki dla mnie brzmi lepiej.

"wdzięków o takie każda by chciała"

a jak się już zacznie zmieniać to można  o na bo zmienić

wdzięków bo takie każda by chciała

albo  ewentualnie zmienić szyk na przykład:

"bo takie wdzięki każda by chciała"

 

Pozdrawiam

 

Bogusław

 

Edytowane przez Freemen (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Nata_Kruk

Nata_Kruk

Opublikowano
Opublikowano

Tematem dołączasz do propozycji Sylwka L.  U niego kobiety przerabiały się, a tutaj mamy oryginał. Równo, rytmicznie i.. totalnie zaskoczyłeś puentą... :) To wiersz, który świetnie by wypadł w kabarecie, a może nie tylko tam.

Ps. prawie słyszę Andrusa, jak to śpiewa.
Pozdrawiam.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach
Bolesław_Pączyński

Bolesław_Pączyński

Opublikowano
Opublikowano

Ładnie pomysłowo z humorkiem, podoba się.

 

że tak cię wzięło to nie dziwota

trzeba współczucie okazać damie

dodać krągłości gdy mizerota

wzbogacić kształty jej na ekranie

 

i chociaż skromna miała marzenia

co nieco w głowie ci namąciła

wszakże nauki tylko pragnęła

wizja wytworną damę stworzyła

 

Pozdrawiam:))

 

 

1
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Radosław
      Na linii

      Przez Radosław · Opublikowano

      najbliżej mi do ciebie  kiedy jesteśmy w łączności  jak ptaki na linii wysoko    lecz nie pod wysokim napięciem         
    • Łukasz Jasiński
      Zimą

      Przez Łukasz Jasiński · Opublikowano

      @violetta   Dzień dobry, a ja piję piwa i oglądam film pod tytułem - "Pasja" - Mela Gibsona, jak mówiła pani Agnieszka - jestem wrażliwym człowiekiem i ten film wywołuje łzy, tutaj może pani znaleźć Jezusa Chrystusa (filozofa uniwersalnej miłości), proste i logiczne?   Łukasz Jasiński 
    • Florian Konrad
      Rozcharakteryzowany

      Przez Florian Konrad · Opublikowano

      tyle tu korytarzy, arteryjek, bocznych odnóg, że naprawdę można zabłądzić na śmierć, skonać z głodu i pragnienia w zapajęczynionej i spowitej kurzem alejczynie, po której nie szedł nikt od czasów Mieszka I Plątonogiego. mimo wszystko – podjęłaś ryzyko. im dłużej przemierzasz labirynty korytarzy, tym gmach zdaje się (pozornie?) maleć, okazuje się bardziej przytulny i niehorrorystyczny. dotąd siwe ściany nabierają pastelowych barw, plafoniery świecą jaśniej. robi się cieplej i milej. aż tu nagle – dysonans, kontrapunkt: jedna z bocznych odnóg okazuje się być... nadziemną (sic!) sztolnią. w dodatku coś ci mówi, że to tam, właśnie tam! idziesz. im dalej, tym śpiewniej, słychać zapijaczone głosy, zgięte i wyżęte nuty piosenek o sokołach, omijaniu gór, dołów, o tym, co zrobi doskonale morskim opowieściom. biesiada w teatrze kopalnianym! na widowni, pośród hałdek zwiercin – suto zastawione stoły! za nimi - czerwoni zatłuszczeńcy o brodziskach uwalanych majonezem, ich szkaradne i niskobudżetowe panie. skrępowany jak diabli, niemal skulony stoję na środku sceny i tak szalenie nie pasuję do reszty obrazka, wizualnie odcinam się od rozpasanej czeredy. skromniś, myszoludek-sztafarzyk, postać niczym radio jednozakresowe odbierające tylko tę stację, która nadaje wyłącznie sprawdzone wiadomości. mówię swój monodram, częściowo z pamięci, czasem jednak zerkając na zadziubdziane maczkiem mankiety białej koszuli. lecą puszki, puste kieliszki, w głowę trafia mnie szczeroniezłoty puchar. zniżam głos aż do szeptu. ma być tajniej i ciszej, mniej scenicznie. wzmaga się buczenie. schodzę, nim mnie całkiem zatłuką. zaraz na scenę tanecznym krokiem wbiegają klauni: ten z małpą na sznurku, ten z niedźwiedziem na patyku. teraz to ja się gubię w meandrach kulis. pewien nieprzebrzmiały gwiazdor rozdaje autografy na wylinkach, naganiacze – zaproszenia na roast eks-prezydenta, długo wyczekiwaną koronację Korwin-Mikkego, zaproszenia na stypę w klimacie rave. odnajdujemy się po paru godzinach błądzenia. zderzają się nasze, tyleż mroczne, co bajkowe światy, wnikają w siebie. połączone kolory nie tworzą, na szczęście, szarości.
    • peter26
      Zapętlenie Umysłu

      Przez peter26 · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Twoja proza jest intensywnie surrealistyczna i pełna mrocznych, niepokojących obrazów, które tworzą silne wrażenie, ale momentami staje się trudna do uchwycenia w całości.
    • Jacek_Suchowicz
      Nigdy nie rezygnuj

      Przez Jacek_Suchowicz · Opublikowano

      ty zawsze walcz o siebie gdy stoisz nad przepaścią gdy dobrze ci jak w niebie a życie jest zbyt łatwe   a drogi się prostują to miej się na baczności nie pozwól uśpić serca i Boga kochaj mocniej :)

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...