Stan nieposiadania

[guzik]

Wrony bezskrzydłe dziobią resztki
snu z poduszki zapełniając jej biel
jak kartkę słowa ciężkim drukiem.
Zlatują się zawsze na pochmurne
jesienne dni. Zostawiają skrzydła
pomiędzy chmurami aby żywiły się
resztkami światła aż opasłe runą
w bezradność niepokoju jutra.
Kamienie rysują wyschniętą rzekę
łapiąc dla siebie zbłąkane krople
obecności zobowiązującej do
płynięcia a wiatr marszczy brwi
na piasku susząc wilgotne kwiaty.
Rozsypią się na ziarnka
w pył .