zamiatacz_ulic Opublikowano 17 Lutego 2018 Zgłoś Opublikowano 17 Lutego 2018 (edytowane) Czasami mózg mnie zniewala i zapadam się w beznadziejny obraz Świata, który jak pajęczyna monstrualnego pająka krępuje ciało, zabiera wszystko, co piękne i zmusza do walki o każdy gest, o każdą myśl, wolną od tego bezmiaru rozpaczy, straszne te chwile. W blasku słońca wtedy czuję, jak bym był uwięziony w ciemnej jaskini, ponurej, lodowatej, pełnej pustki tak silnej, że nie jestem w stanie żadnego wykonać ruchu, w bezsilności ciała i trwodze umysłu, o każdą chwilę życia, która może nastanie, gdy Księżyc rozświetli swym srebrem czerń, dławiącą oddech, nie dającą sercu wiary w przetrwanie. Edytowane 28 Lutego 2018 przez zamiatacz_ulic (wyświetl historię edycji) 2
Wiesław J.K. Opublikowano 17 Lutego 2018 Zgłoś Opublikowano 17 Lutego 2018 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Cześć! Ponura to wizja, jak zły sen, albo nocna mara, jednakże ten "beznadziejny obraz świata" przywodzi na myśl całkiem inne skojarzenia - duchowego przebudzenia. Takie tam moje myślenie! pozdrawiam
Krzysic4 czarno bialym Opublikowano 17 Lutego 2018 Zgłoś Opublikowano 17 Lutego 2018 (edytowane) Fajne choc w moim odczuciu to proza piekna ale proza nie wiem czemu odbieram tak a nie inaczej to co napisales. Pozdrawiam. Ps. Moze gdybys to jakos scisnal i zobaczyl co z tego skapnie bylo by fajnie jest potencjal w tekscie. Nie znam sie ale czuje ze gdybys go okroil tak jak czasem sugeruje egzegeta utwor by zyskal stalby sie bardziej dostepny dla ogolnego czytelnika. To tylko moje spostrzezenie nie musisz sie stosowac itp. Edytowane 17 Lutego 2018 przez Marcin Krzysica (wyświetl historię edycji)
zamiatacz_ulic Opublikowano 17 Lutego 2018 Autor Zgłoś Opublikowano 17 Lutego 2018 Problem w tym, że tak czasem bywa. "zły sen, albo nocna mara" jeżeli była by tylko chwilą jednej nocy, bym w tym niczego nie upatrywał, a odnośnie duchowego przebudzenia, tak sądzę to już od dawna w tej przestrzeni nie śpię. Dziękuję i pozdrawiam.
Wiesław J.K. Opublikowano 17 Lutego 2018 Zgłoś Opublikowano 17 Lutego 2018 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. Zgadza się i fajnie, że już od dawna w tej przestrzeni nie śpisz. pozdrawiam
Polman Opublikowano 18 Lutego 2018 Zgłoś Opublikowano 18 Lutego 2018 (edytowane) Słowo ode mnie. Poczytaj przez chwilę Wisławę Szymborską. Prostota jej myśli i słów osobiście poraża mnie. Takie myśli i słowa trafiają tam, gdzie maja trafić. Pozdrowienia :) Przykład: Pochwała złego o sobie mniemania Myszołów nie ma sobie nic do zarzucenia. Skrupuly obce są czarnej panterze. Nie wątpią o słuszności czynów swych piranie. Grzechotnik aprobuje siebie bez zastrzeżeń. Samokrytyczny szakal nie istnieje. Szarańcza, aligator, trychnina i giez żyją jak żyją i rade są z tego. Sto kilogramów waży serce orki, ale pod innym względem lekkie jest. Nic bardziej zwierzęcego niż czyste sumienie na trzeciej planecie Słońca. Edytowane 18 Lutego 2018 przez Polman (wyświetl historię edycji)
Deonix_ Opublikowano 18 Lutego 2018 Zgłoś Opublikowano 18 Lutego 2018 Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość. O ile wiem, powinno być razem :) A tak poza tym, to dla mnie również jest to niezły tekst, ale napisany prozą :) Pozdrawiam :)
Polman Opublikowano 18 Lutego 2018 Zgłoś Opublikowano 18 Lutego 2018 (edytowane) I jeszcze jedna uwaga. O sposobie redakcji tekstu pod kątem graficznym. Twój układ jest taki: Czasami mózg mnie zniewala i zapadam się w beznadziejny obraz Świata, który jak pajęczyna monstrualnego pająka krępuje ciało, zabiera wszystko, co piękne i zmusza do walki o każdy gest, o każdą myśl, wolną od tego bezmiaru rozpaczy, straszne te chwile. To jest moim zdaniem forma zarezerwowana dla prozy. A popatrz na ten sam tekst teraz: Czasami mózg mnie zniewala i zapadam się w beznadziejny obraz Świata, który jak pajęczyna monstrualnego pająka krępuje ciało, zabiera wszystko co piękne i zmusza do walki o każdy gest, o każdą myśl, wolną od tego bezmiaru rozpaczy, straszne te chwile. I jak myślisz nie jest lepiej :-) Edytowane 18 Lutego 2018 przez Polman (wyświetl historię edycji)
Polman Opublikowano 18 Lutego 2018 Zgłoś Opublikowano 18 Lutego 2018 Patrzę teraz na tą nową formę Twojego tekstu. I bardzo mi się podoba. To jest bardzo ładny wiersz. :-)
zamiatacz_ulic Opublikowano 21 Lutego 2018 Autor Zgłoś Opublikowano 21 Lutego 2018 Witam. Dziękuję, zdaję sobie sprawę, że temat jest bardzo trudny i każdy będzie go postrzegał inaczej, lecz myślę że czasami warto jednak spróbować pochylić się nad tym co trudne i jeszcze trudniejsze w nazwaniu. Pozdrawiam.
Polman Opublikowano 22 Lutego 2018 Zgłoś Opublikowano 22 Lutego 2018 (edytowane) To co trudne jest prawdziwym wyzwaniem. O łatwym ględzi każdy , o trudnym, tylko ci co maja coś do powiedzenia. Czy ta forma zapisu Twojego wiersza coś według Ciebie wnosi korzystnego do jego odbioru? Pozdrawiam. Edytowane 22 Lutego 2018 przez Polman (wyświetl historię edycji)
zamiatacz_ulic Opublikowano 23 Lutego 2018 Autor Zgłoś Opublikowano 23 Lutego 2018 (edytowane) Lubię tak pisać, ale można to zapisać tak: Czasami mózg mnie zniewala i zapadam się w obraz Świata bez nadziei, jak pajęczyna monstrualnego pająka krępuje ciało, zabiera wszystko co piękne, zmusza do walki o każdy gest, o każdą myśl, wolną od bezmiaru rozpaczy, straszne te chwile. W blasku słońca czuję jak bym był uwięziony w ciemnej jaskini ponurej, lodowatej pełnej pustki tak silnej, że każdy ruch to wyzwanie. W bezsilności ciała trwodze umysłu o każdą chwilę życia, która może nastanie gdy Księżyc rozświetli swym srebrem czerń dławiącą oddech nie dającą sercu wiary w przetrwanie. Pozdrawiam. Edytowane 23 Lutego 2018 przez zamiatacz_ulic (wyświetl historię edycji)
Polman Opublikowano 23 Lutego 2018 Zgłoś Opublikowano 23 Lutego 2018 Bardzo mi się ta forma podoba. Pozdrawiam :-)
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się