Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Czy był wolnym przez te wspólne lata,
kiedy wolnym był wspólnie razem z Tobą?
Los ich losy na przemian im splatał
i rozplatał im. Kiedy byłaś tą ozdobą
jego duszy i ukojeniem jego serca,
był wolny dla siebie ale całkiem twój.
 

A Ty dalej odpowiesz jak o to zapyta: 
kocham, to aż tylko słowo ale da tę siłę,
choć jest już powietrzem, ranna duma skryta
niewidzialną jest. I wzajemnie we dwoje oliwą
syciliście żar, a gdy wypalił się płomień,
bez słowa, choć Cię nie trzymał, z chwilą 
go zostawiłaś. I bez przerwy, czy w dzień
czy nocą czuł gniew do Ciebie i ogromną
miłość i wierzył, że to wróci: tamte plany,
dotyki, spojrzenia; znów byłby zakochany.


Zrozumiał, wolnym będzie jak o tym zapomną.

Edytowane przez JaroMaro (wyświetl historię edycji)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

podoba mi się pierwsza strofa i chociaż (w pewnym sensie) przypomina mi  jakiś prawniczy dialekt,

to jednak jest w tym całkiem poetyczny rys, który bardzo ładnie kończy napoczętą myśl  ;P

Ale namotałem ;)))

Dalej już nie jest tak koronkowo, przynajmniej dla mnie, w każdym razie przynajmniej "tą siłę" zmieniłbym na "tę siłę",  a z pierwszego wersu znak zapytania przeniósłbym w miejsce kropki (drugi wers), aby z kolei w miejsce znaku wstawić przecinek. Pozdrawiam.

O! :)

 

Czy był wolnym przez te wspólne lata,
kiedy wolnym był wspólnie razem z tobą?
Los ich losy na przemian im splatał
i rozplatał im, kiedy byłaś tą ozdobą
jego duszy i ukojeniem serca,
by wolny był dla siebie, ale całkiem twój.

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...