Zgłoś

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Gdyby wilki umiały mówić, gdyby.. ludzie usłyszeliby ten wiersz. Ważny temat i dobrze go nakreśliłaś. Brawo.! Bereniko, pozdrawiam.

Vilanella... kiedyś Ci chyba pisałam, nigdy nie próbowałam, bo wydaje mi się trudna. Anno... takim układem wersów wspominasz Mamę... byłaby bardzo zadowolona (ja jestem), gdyby mogła poczytać... :) Pozdrawiam.

Kiedajszo... to były rynki i jakże inne od obecnych. Ładnie połączyłaś dwa języki, wstęp... :) czytany więcej niz raz oraz pozostała treść. 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

ten fragmencik piękny, szczególnie dwa wersy kończące.. szara kobieta.. bywa, że z szarości właśnie można wiele zaczerpnąć, tym bardziej, jeśli to ktoś bliski. Tak, niezwykle trudno pochować smaki i zapachy, żyją w nas i na szczęście wspomnień, nikt nie zdoła nam zabrać. Są nasze, są w nas. Ode mnie, plus.  

Odszedłem. Słowo ostatnie, niczym klątwa, padło, stając się ciałem. Losu przekorność — że innych rzeczy prosząc, doczekać się ich niemożność, a to, co najgłupszym pragnieniem było, z dnia na dzień się ziściło. Odmiany mimo wszystko nie oczekuję. Nigdy tego nie przeczytasz. Jednak wiedz, że tylko jednej, tej jednej prośby szczerze żałuję.  

@huzarc dziękuję bardzo za jak zwykle ciekawy komentarz.