Zgłoś

ubywa już słów i zdań  do powiedzenia coraz mniej i miejsc nie znanych nam już również  nie ma nic odkrywczego przeżywa się  odkrywa mniej  rozłupany orzech  jak mózg na patelni  wiedzy rozegrany już  każdy w coraz prymitywniejszej grze  mniej do powiedzenia  więcej fałszywego uśmiechu  więcej praw do zdjęć niż samych fotografii  tragizm naszych czasów  Penny stół stołek dla każdego  przykry jest świat  gdy brakuje słów  nowotwory to co innego  same szwagry na ulicy  i tylko odezwać się  nie ma do kogo  bo to może być już  nadużycie  styropian panie kup  i zieloną energie szczęście 

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  każdy we własne wierzy światło ufa jak gwieździe w grząskim zgiełku moją szarówkę rozpraszają surowe oczy niemych ledów      

@leo Ładnie opowiadasz, jaki  masz avatar szczęśliwy, mniam.  Lubię bajki, opowiadaj, zawsze przyjdę, posłucham, poczytam chętnie :) 

@Alicja_Wysocka super, że to dostrzegasz, dziękuję :) @Robert Witold Gorzkowski bardzo się cieszę, że mnie rozumiesz... Dziękuję pięknie Robercie :) @Naram-sin naprawdę lubię czytać Twoje komentarze. To, że wchodzisz głęboko w treść jest dla mnie bardzo ważne i za to dziękuję :) @Annna2 dziękuję ślicznie, miło to czytać :)

coś pęka we mnie rozlewa się na kartki   tu w ostatnim wierszu po lewej   gdzie biel to nie niewinność a szansa   gdzie słowa nieproszone nie pozwalają zasnąć         a teraz was zabiję to łaska bo jest mi siebie żal   zabiję was po cichutku w półwersie   tulipanem z rozbitej butelki rozszarpię litera po literze   h kładeczkę i kropeczkę