Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Sporting Lizbona

TV Arizona

wierząc prognozie

nie żyje w symbiozie

 

obłęd mam w oczach

bladą twarz

to co mi dałaś

odebrał czas

 

do góry nogami

zawisł na krzyżu

kolega ubek

pseudonim Krzysiu

 

sił już mi braknie

i nadszedł czas

głowę oczyścić

z zamierzchłych dat

 

płonie ten ogień

a jakby zbladł

w piekielnym kotle

zamieszał czart

 

twarze obłędu

każdą z nich znam

ten facet w lustrze

zwinął swój kram

 

o jaką prawdę

tu toczy się wojna

znów w myślach klnę

podchodząc do okna

 

 

 

Edytowane przez Artur_Bielawa (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Pytanie, które można by zadać wielu, wielu ludziom.... ja zadam Tobie inne, wrzucasz tekst i... czekasz, a czy Ty nie zechciałbyś zostawić słów kilka pod wierszami innych użytkowników.? Nie punktujmy tylko we własne "produkcje".

Hej.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

... nie wiem, Marcinie, czy każdego mógłbyś zaliczyć do  miłych,  po zbesztaniu.

Orgowe "tytuły" nie maja większego znaczenia, dla mnie na pewno, bądźmy ludźmi, nic więcej, każdy z nas, to inna historia....

 

Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Od połowy sierpnia, od kiedy mam ponownie konto, widziałem całe garście takich "za cienkich". Wrzucali po parę wierszy i znikali, bo ani wyświetleń, ani komentarzy. Nie ma co zakładać, ze akurat tutaj są dobre ciocie i wujkowie, którzy nie marzą o niczym innym, jak tylko o komentowaniu takich "za cienkich". Wszystkimi takimi portalami rządzą takie same prawa. A czasu często brakuje na to żeby skomentować tych, którzy podarowali mi swój czas.

Więc po co rozpychać się na boki?

A jak ju mnie tutaj zarzuciło, to dodam, ze inwersja w tytule skutecznie odstraszyła mnie os przeczytania tekstu.

Nie pozdrawiam, bo jeszcze nie wiem czy jest sens i czy warto.

 

Edytowane przez kot szarobury (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj, każda zwrotka wiersza to uderzenie w bęben, więc mamy tu 7 uderzeń, od których można dostać obłędu na twarzy. Nie bierz tego personalnie do siebie, chodzi mi o wiersz. Życzę Ci powodzenia i pozdrawiam.

Opublikowano

Wprawdzie dwa dni minęły od publikacji tego postu,

ale ja też dorzucę swoje trzy grosze do dyskusji :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Bez przesady z tym interpretowaniem.

Nie powiesz mi chyba, że nie jesteś w stanie ocenić,

czy coś Ci się podoba, czy nie :)

 

To forum nie jest arkuszem maturalnym,

żeby za każdym razem trzeba było tu analizować i interpretować wiersze,

mało kto ma na to czas i chęci, tak po prawdzie :)

 

A poza tym, z nieodzywaniem się do innych użytkowników na forach

jest trochę tak, jak z trzymaniem rąk w kieszeniach podczas wystąpienia publicznego.

Może wynikać z nieśmiałości, ale większość audytorium,

do którego przemawia taki prelegent, poczuje się totalnie zlekceważona.

 

Przełamywanie swoich słabości jest trudne,

nierzadko obfitujące w niemiłe sytuacje - wiem coś o tym.

Ale mimo wszystko uważam, że warto :)

 

Powodzenia :))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka Niezmiernie mi miło:))
    • @Gosława 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby nigdy nie istnieli, Zakłamane europejskie elity, Uznały Ich tragedię za aspekt nieistotny…   Wielki butny europarlament, Zjednoczonej Europy głoszący idee, Gardząc głośnym przeszłości echem, Pamięci o pomordowanych europejczykach się wyrzekł…   Na z dalekiej przeszłości cichy głos Prawdy, Europosłowie pozostając głusi, Zaślepieni frakcyjnymi walkami, Rzucili się w wir pisania nowych dyrektyw.   I nie zrozumiał podły świat, Ogromu tragedii zapomnianego ludobójstwa, Woli ciągle tylko się śmiać, Gdy na europejskich salonach króluje zabawa…   Odmówiono Im minuty ciszy... By nie była lekcją pokory Dla światłych europejskich elit, Zaślepionych ułudą nowoczesności,   A przecież tak do bólu współcześni, Eurodeputowani z krajów zamożnych, Tak wiele mogliby się od Nich nauczyć, Szacunku do ojców swych ziemi.   Na styku kultur na kresach dalekich, Sami będąc ludźmi prostymi, Całe życie pracując na roli, Całym sercem ją pokochali,   Na każdy kęs białego chleba, Pracując wciąż w pocie czoła, Wszelakich wyrzeczeń poznali smak, Niepowodzeń i gorzkich rozczarowań…   Odmówiono Im minuty ciszy... Jak gdyby była ona klejnotem bezcennym, Ważyła więcej niż całego świata skarby, Znaczyła więcej od kamieni szlachetnych.   A przecież krótka chwila milczenia, Nie kosztuje ni złamanego eurocenta, Wobec zakłamania świata zwykle jest szczera, A rodzi się z potrzeby serca.   Przecież milczenie nie ma wagi, Skrzyń po brzegi złotem wypełnionych, Skąpanych w złocie królewskich pierścieni, Zdobiących smukłe szyje diamentowych kolii.   Przecież krótkie zamilknięcie, Tańsze jest niż znicza płomień, Kosztuje tylko jedno śliny przełknięcie, Gdy znicz całe dwa złote…   Odmówiono Im minuty ciszy... Tak jakby jej byli niegodni, By pamięć o Nich odrzucić Obojętnością Ich cieniom nowe zadać rany…   Po ścieżkach Pamięci, Nie chcą wędrować dziś ludzie butni, Zapatrzeni w postęp technologiczny, Zaślepieni ułudą europejskości,   Po co dziś tracić czas na Pamięć, Rozdrapywać rany niezabliźnione, Lepiej śnić swój irracjonalny o Europie sen, Historię traktując jako przeżytek…   Lecz choć unijne elity, Odmówiły czci duszom pomordowanych, My setkami naszych patriotycznych wierszy, W skupieniu oddajemy Im hołd uniżony…      
    • muszę znaleźć przyjemność w oczach ciemniejszych niż porzeczkowa słodycz tak mówiłeś dotykając Lanę której piegi rozlewały się na brzegach powiek krew po utraconych dzieciach zaschła cichym dźwiękiem rwanej pajęczyny płosząc myśli zapraszasz do łóżka miły niebo źle znosi zdrady w płatkach liliowych bzów dusznych majowych porankach nie będzie zadośćuczynienia to już ostatni list ostatnie do widzenia
    • Jakoś tak posmutniałam  Dla mnie to nawet siłaczka  Pozdrawiam serdrcznie 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...