Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Wiersz napisany pod wpływem wypadku, któremu uległ czternastoletni uczeń naszej szkoły. Żyje, ale jest od kilku tygodni w śpiączce. Wpadł pod samochód pod swoim domem. Jest cały połamany, łącznie z czaszką. Jego stan lekarze określają jako bardzo poważny.

A taki wesoły, fajny dzieciak! Żywy jak iskra, rozbiegany, figlarny, zawsze uśmiechnięty.

I nagle... :(((

Opublikowano

Oxy,

bardzo ładny wiersz.

 

Ale przyznam,

że od początku jakoś nie pomyślałam,

iż to może być tekst o śmierci,

bardziej spodziewałam się narzekania na samotność lub bezradność.

To drugie się poniekąd sprawdziło,

bo wobec śmierci wszyscy jesteśmy bezradni.

 

Nie do końca wiedziałam też, dlaczego piszesz,

że śmierć może okaleczać na chwilę.

Ale dzięki Twojemu komentarzowi chyba wszystko rozumiem,

dziękuję.

 

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Fakt szkoda młodzieńca - przeważnie jest tak że coś dobrego jest skrzywdzone przez los - a fałszywe i złe chodzi dalej.

                                                                                                                                                                                                Spokojnej nocy ci życzę

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Może Cię hamuje, może Cię pognębia

ale pisząc wiersze będziesz nieśmiertelna

 

                                                                                                                  pozdrawiam

 

Opublikowano

Kiedyś Joanna Kulmowa napisała wiersz o chodzącej po pokojach śmierci. Niewidocznie skutecznej: ścierającej kurze, zaścielającej posłania, kwiatom zmieniającej wodę w wazonach.

Treść pamiętam, wiersza jednak nie mam. Pamiętam też, iż został on wydrukowany w antologii "Strofy z dreszczykiem" pod redakcją Roberta Stillera.

:( 

Opublikowano (edytowane)

Dopiero ostatni wers upewnia, że mowa o śmierci. Niestety ten chłopiec nie jest jedyny, który doświadczył tak przykrej sytuacji. Gdy zna się dziecko, boli jeszcze bardziej. Ocieramy się o dziesiątki takich sytuacji każdego tygodnia, ale dopiero gdy dotknie kogoś kogo znamy, wyzwala to w nas pewną zadumę nad krótką chwilą, jaką tu spędzamy. 

Myślę, że dobrze oddałaś zachłanność głupiej, w takich przypadkach, śmierci. Oczywiście chłopiec żyje i życzę mu jak najlepiej. Może jedno porównanie.. "jak małpa daktyle".. zastąpiłabym jakimś innym.
Pozdrawiam, Oxyvio.

 

 

Edytowane przez Nata_Kruk (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję, Deonix.

Dlatego na końcu napisałam, o co mi chodzi. Ja nie jestem zwolenniczką poetyckich zgaduj-zgaduli ani tekstów z przesłaniami wielokrotnego wyboru. ;)

W moim wierszu śmierć jest przedstawiona jako drapieżna bestia, która czyha na żywe istoty i poluje na nie. Jednak nie zawsze udaje się jej zabić ofiarę, czasami doprowadza tylko do choroby, okaleczenia lub stałego kalectwa. Tak ja to widzę.

 

Bardzo Ci dziękuję za pochylenie nad wierszem i przemyślenia na jego temat.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Często tak jest, bo podobno śmierć nie wybiera, a los jest ślepy.

Mam nadzieję, że dzieciak wyjdzie z tego.

Ja także życzę Ci spokojnej nocy i dziękuję za przeczytanie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Nie jest sprawiedliwa, skoro bierze dzieci,

a zbrodniarzy wojny często na ostatku.

Nie dla wszystkich równie długo słońce świeci,

a kto prędzej zginie - dziełem jest przypadku.

 

Dziękuję za wierszowany komentarz, Bolku, i za miłe słowa przed nim.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za miłe słowa pocieszenia,

lecz wchłoną nas wszystkich mroki zapomnienia.

Nie jestem Homerem ani wielkim wieszczem,

a tylko czasami piszę małe wiersze.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Befano, znowu nie znam wiersza, o którym wspominasz. To dobrze - znajdę go i znowu dzięki Tobie poznam nowy wiersz.

Cenię i lubię Kulmową.

Dziękuję za komentarz i tę informację.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dokładnie.

We mnie wyzwoliło to także złość: dlaczego ta cholerna śmierć "zapolowała" akurat na Krzyśka? Taki fajny chłopaczek! :(((  Dobrze, że jej się nie udało do końca. Ale lekarze walczą o jego życie, dziecko jest od kilku tygodni na OIOM-ie w śpiączce i jeszcze nie wiadomo, czym się to skończy... :(((((

Tak? A mnie się wydawało, że właśnie to porównanie najtrafniej oddaje zachłanność i "łakomstwo" śmierci.

A dlaczego zastąpiłabyś je czymś innym?

 

Dzięki za obszerny komentarz i zrozumienie wiersza oraz sytuacji, Nato.

Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Dziewczyna domyśliła się, że ci ludzie przyszli tu po jakieś paczki. Wyjaśniała, że jest umówiona z pastorem i na pewno nie przyjechała po żadne dary. - Tak to każdy może kłamać, aby się tylko nachapać! - odezwał się ktoś z kolejki. Na szczęście, w tej samej chwili przed budynek, na szeroki ganek wyszła wysoka, szczupła kobieta, która donośnym głosem zawołała: - Czy pani Karolina Wróbel z Olsztyna już tu dojechała? Pastor prosi! Studentka odetchnęła z ulgą. Tym razem ludzie w milczeniu sami się rozstępowali.   - Kiedy będziecie rozdzielać dary? - kobietę z ganku zapytała jedna z oczekujących, krzykliwych dam. - Za pół godziny, cierpliwości. Różnych produktów jest tym razem bardzo dużo i nie możemy tak szybko ich rozpakować - odpowiedziała ta na ganku. Karolina usłyszała tym razem odgłosy zadowolenia dobiegające z tłumu. Gdy dotarła do wejścia, kobieta poprosiła ją do środka. - Jestem żoną pastora, Irena Kocka - przedstawiła się. - Edward wiedział, że ten tłumek nie będzie chciał tak łatwo panią wpuścić - dodając uśmiechała się przyjaźnie. - Proszę wejść do biblioteki, na stole są wyłożone materiały do pani pracy. Mąż jak znajdzie chwilę, to się osobiście przywita. Dziś mamy urwanie głowy. Rankiem przyjechała ciężarówka ze Szwajcarii. Tamta społeczność protestancka przysyła nam różności dla ludzi, ale dziś to był największy transport - wyjaśniła jeszcze sytuację. I wyszła pomagać innym przy rozdziale darów.
    • od teraz stań się człowiekiem bądź sobą w każdej chwlii czas płynie więc nie zwlekaj bo może nagle przyskrzynić   pozdrawiam
    • kiedy myślę o jesiennych liściach w ramiona pięknych elfów  za linią  starych drzew w resztkach słońca falujących na powierzchni jeziora dżdżysta czerwona mgła rozsiana wiatrem  na błękitnej poświacie   zwiastuje przymierze między człowiekiem a naturą    
    • @Berenika97 dziękuję bardzo - dobra herbata nigdy nie jest zła-pozdrawiam ślicznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @HialaŁadny, nostalgiczny, zatrzymuje. Szkoda, że picie herbaty to już nie jest celebracja. 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...