Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Ładny wiersz,

taki oldschoolowy :))

 

Choć w pierwszej strofie zaczęłabym jednak małą literą,

zwłaszcza że kolejne zwrotki też tak rozpoczynasz ;)

I w ostatnim wersie pierwszej zwrotki że chyba powinno być :)

 

Pozdrawiam ślicznie :)

Opublikowano

Witam -  a ja myślę że to wszystko od nas samych zależy  jaki świat sobie zbudujemy.

                                                                                                                                                           pozd. 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dziękuje Damo Trefl.

A dlaczego dama trefl ?

Matka percepcji, intuicja czy coś innego.

 

                                                                                                                              pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dzięki Waldku.

Trochę inaczej to widzę, może w różnych światach żyjemy.

 

                                                                                                                                                                  pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

I to jest optymistyczny akcent :)

 

Myślę, że to uczucie zagubienia, nietutejszości jest wspólne dla wszystkich pokoleń od rozpoczęcia epoki industrialnej, kiedy nowe pokolenia żyły nieco inaczej niż :

"Za naszych czasów..."

 

Pozdrawiam pięknie, Andrzeju :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Dzięki Andrzeju. To tylko nostalgia. Generalnie dobrze sobie radzę  w aktualnie bardzo głośnym świecie i znajduję te dźwięki, które towarzyszą mi od  lat.

 

                                                                                  pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 Dziękuję. Jakoś tak egzystencjalnie mi się pisze. Może dlatego że mój pierwszy tekst był w takim klimacie

 

                   Spróbuje coś z tym zrobić. Nigdy nie byłem przewidywalny.

                                                                                                                                                                        pozdrawiam

Opublikowano

Bardzo ładny, nostalgiczny wiersz o wspomnieniach młodości z innej epoki, które budzi muzyka lub może tylko widok płyt winylowych... (Ja też mam takie, ale nie mam już dla nich adapteru). :(

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

 

Dziękuję Oxy.

 

 

                                                                                                                                                     pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Annna2Zauważyłam, że ludzie mają tendencję do unikania rozmów czy odwiedzania ludzi chorych albo dotkniętych tragedią. Twierdzą, że nie wiedzą "co mówić" albo się boją. Mojej znajomej (z pracy - nie koleżance) zginęło dziecko w wypadku, zostało potrącone przez samochód i to na pasach. Gdy wróciła do pracy czuła się okropnie samotna. Zaczęłam z nią rozmawiać o różnościach, a ona do mnie "jak ja nienawidzę tego kierowcy i Boga".  To jak można "odtrącić" społecznie taką osobę? Nie chcieć pomóc?
    • @Berenika97  dziękuję Berenika. Tak, tragedia- boli że tam na ziemiach gdzie urodził się Bóg dalej jest cierpienie.. I tu wkroczyła polityka- bo politycy utworzyli kraj na prastarych ziemiach.  Bo można też zacząć od wojny sześciodniowej. I tak w kółko, spokoju nie ma. A przecież Bóg wybrał człowieka, jesteśmy my jako ludzie- sakramentem, przez który Bóg udziela błogosławieństwa narodom i światu. I tu powinien być pokój. Ale go nie ma. W Bogu wielbię Jego słowo, w Bogu ufam, nie będę się lękał: cóż może mi uczynić człowiek? (Psalm 56)   To, że chciałaś, zastanawiałaś się jak pomóc- jest piękne. Dziękuję.
    • @Dariusz Sokołowski Napisany 13-tką, ze średniówką Masz dużą świadomość literacką ale co z tego? -  za moment go zabierzesz z portalu?  
    • @Migrena Czuję ten "zapach skóry i spalonego tchu". Poranek jest oskarżycielem, "świadkiem zbrodni" - to jakby odwrócenie symbolu. Widzę piękne obrazy jak w każdym Twoim utworze - są niepokojące. Niesamowity obraz - Słońce jako świadek - "Rozrywa niebo pazurami światła, jakby chciało zajrzeć im pod ich powieki." – To genialne. To nie jest światło, które leczy, ale które przesłuchuje. Takich obrazów jest kilka. A zakończenie jest świetne - po tym ogniu, oskarżeniu, popiele i ranach, nie dajesz łatwego potępienia ani łatwego rozgrzeszenia. Sugestia, że miłość to nie "iskra", nie "ogień" (bo ten już przeminął i zostawił zgliszcza), ale właśnie ten trwały ślad. To definicja miłości jako czegoś, co zostaje po katastrofie, miłość-wytrwanie. Wiersz jest jednocześnie brutalny i czuły, pokazuje, że piękno i zniszczenie często pochodzą z tego samego źródła. "Smakuje" – solą, potem i popiołem. Świetny!
    • @Migrena Jacku, zamęczysz dziewczyny. Byłam, czytałam i już nie mam słów dla Ciebie Ancymonku Ty jeden :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...