Ostatni liść

[Marcin Makuch]

Opadł już pierwszy liść na ziemię
A ostatni sen przeminął…
Jesień żywota przejęła brzemię
A czas w sercu zaginął…
Z Tym liściem me myśli opadły
I łabędzie wzleciały w przestworza
Drzewa nagie w swój sen zapadły
I łzy anielskie deszczu wylały morza
Wszystko snem pomarło jakby na wieki
Nadzieja na wiosnę rozświetla Te sny
Lecz myśl nie zmieni biegu Tej rzeki
Obyś w Tym śnie zamieszkał Ty
Nic mi nie trzeba
Prócz Ciebie
Uchyl mi nieba
Mój żywy chlebie

…i nie straszne mi są mrozy
Gdy prowadzisz mnie Panie
Nawet, gdy boli i w chwili grozy
Z Tobą zło mi się nie stanie
I kroczysz zadumany…

Jesienne dni szare - pełne od łez
Wciąż smutek jednokolorowy rozdają
I nie zakwitnie tu nigdy beztroski bez
Bo jesteśmy jak Te liście, które spadają
Gubimy piękno w jesienne dni
Pozostają konary i siwy pień
Życie zaprawdę w miłości tkwi
Nawet w Ten zwyczajny, każdy dzień
Choćby i we śnie nam przyszło dziś żyć
To warto jest to śnić
Gdyby tak jeszcze Ten sen mógłby pięknym być
Ważne abym tylko mógł być
Choćby i we śnie…

Czy to jesienią czy choćby wiosną
A może zimą lub w letnie dni
Ludziom i tak skrzydła wyrosną
Teraz reszta chwil w czasie tkwi
I czeka na Ciebie nim opadnie ostatni liść…

Marcin Makuch 7 listopada 2004