Ars moriendi

[Karolina Krzymińska]

Odejść, jak nikt jeszcze, nigdy.
Kocham - krzyczeć umierając.
Wyryć się mocno w sercach innych,
wyrywać ich myśli konając.

Bezwstydnie patrzeć w oczy śmierci.
Być dumną z mowy , co się rzekła.
Być blisko, bliziuteńko Boga,
nogami dotykając piekła.

Kończąc swój długi monolg.
opuszczając życia kutynę,
pragnę mysleć, że fruwam, że tańczę.
Nie chcę czuc tego , że ginę.