Pozwól

[seweryna żuryńska]

nie umiem milczeć
stać biernie i czekać
na losu łaskawy gest
chcę twoich myśli
ciebie chcę znowu
po horyzontu kres

nie mogę cicho
z popiołem na czole
schodami w noc i mrok
kocham błękity
wiatru dotyk
i śpiewny szelest rąk

pozwól się uwieść
na mgnienie życia
krótką drogę do śnień
lęk, smutek porzuć
zachłyśnij świtem
spal się w czułości mych chceń

[Dotyk]

już nie
możemy czekać
smakować
pełne iskier
obietnice
nasze oddechy
już nie chcą
mijać się
jak dotąd

ciało pragnie
złotej poświaty
z kropelkami
najpiękniejszego
zmęczenia

a my
smakowitości
ust nabrzmiałych
głodni dziko

chodź


Seweryno...dokładam..swoje pragnienia...do Twego pięknego zmysłowego wołania....szeptu...
pozdrawiam - Mirka

[Kai_Fist]

deja vi,
albo ja ten wiersz już czytałem

[Krzysia Skrzypczynska]

moze gdzieś rzeczywiście już był, Kai, ale wiersz Seweryny wydobył ze mnie uśmiech a to "bardzo coś'

[seweryna żuryńska]

Mireńko!
twój komentarz ... piękniejszy od mojej wypotki

więc zabiorę do ulubionych....bo nie daj panie, poleci w zapomnienie
a nie darowałabym sobie....
wnukom będę pokazywać



pozdrawiam

seweryna

[Dotyk]

Seweryno....bo jak zdejme pasa...

jaka wypotka.....jestem oburzona..

Prosze sobie jeszcze raz przeczytac wiersz swojego autorstwa...!!!
Domagam sie stanowczo...
pozdrawiam ciepło - Mirka

[Mirosław_Serocki]

A ja tym razem się nie zachwycę. Przeszkadza mi wiele rzeczy, ale chyba najbardziej trochę oklepane zwroty i zaburzenia rytmiki. I po cichu namawiam, abyś może dopracowała te szczegóły...
Nie kasuję go z pamięci, bo na to nie zasługuje. Po prostu czytałem o wiele lepsze Twoje wiersze i chyba moje wymagania rosną
Pozdr.