Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

i tańczyłam wczoraj
naga od złudzeń
w blasku chmur
i strumieniach żalu
wirowałam natchniona
stęskniona, mroczna
księżniczka na balu
błyszczałam zdumieniem
zmęczniem
westchnieniem
na przyszłość zerkając
przez powieki złamane
i tańczyłam wczoraj
bo było mi grane
 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Witaj Natalko - powiem tak - byłem czytałem - bez zachwytu się odbyło -  ale to nic 

nie przejmuj się starym pierdołom - pisz bo widać w oddali światełko -  nie gaś go

pochopnie -  czas najlepszym nauczycielem  zwłaszcza gdy się czyta innych.

                                                                                                                     Udanego dnia ci życzę

 

Opublikowano

Zastanawiam się, czy nie lepiej założyć sobie bloga zamiast publikować tutaj. Niektórym wydaje się, że ten portal jest piedestałem wzniesionym do wyeksponowania ich własnej wielkości i głębi. Nie mają świadomości, że ludzkość od początku swojego istnienia jest grą zespołową. Tego masz prawo nie pamiętać, ale największy i najsprytniejszy nawet heros nie był w stanie zapędzić mamuta nad przepaść i tak go wystraszyć, że rzucał się w nią. Oni istnieli tylko w mitach. Trzonkiem miotły porządkowali stajnię Augiasza.
Dlatego kierując zespołami ludzkimi zawsze stawiałem na umiejętność działania w grupie, ponad nieprzeciętne indywidualne talenty. Na blogu nie będzie wątpliwości kto tu jest największym poetą. I dlatego nie powiem Tobie, co myślę o tym Twoim napisaniu tutaj, bo Ciebie nie interesuje to, co widzą i malują inni.

I nie zapraszam Ciebie, wbrew pozorom, do czytania choćby mnie, bo żyjemy w dwóch bardzo różnych światach, nie mających wspólnych zbiorów.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @viola arvensis     Twoja POEZJA jest niezmiennie fenomenalna !   w tym wierszu mistrzowsko uchwyciłaś  bolesny paradoks, gdzie to, co naprawdę  łączy, dzieje się poza wzrokiem „zimnych ludzi”, w sferze dusz i ciężkich westchnień.   to arcydzieło udowadniające Twój talent - poezja, która boli i zachwyca jednocześnie.     Wiolu.   Ty jesteś wspaniała !!!!    
    • Na barana raban.  
    • Nic mnie z tobą nie łączyło  prócz tych paru wejrzeń w serce. Nic mnie z tobą nie łączyło  prócz tych kilku ciężkich westchnień.   Nic mnie z tobą nie dzieliło oprócz zasad, wątpliwości. Nic mnie z tobą nie dzieliło prócz milczącej bezsilności.   Nic mnie z tobą nie łączyło oprócz nocy nieprzespanych. Nic mnie z tobą nie dzieliło prócz nadziei zapomnianych.   Gdzieś na krańcach dzikich marzeń co zrodziły się z nicości, powstał promień i połączył barwne dusze bez przyszłości.   I rozdzielił grom natychmiast to co jeszcze nie istniało, choć nie przyszła żadna klęska nic z wygranej nie zostało.   Nic nas z sobą nie łączyło-  tak powiedzą zimni ludzie ale drzewa i potoki szepczą o nas jak o cudzie.    Nic nas nie łączy nic nas nie dzieli prócz tej deszczowo łzawej niedzieli oprócz aniołów  strzegących tego  co mamy w duszach  drogocennego i w dzien i w nocy serce ból mieli.   Nic nas nie łączy. Nic nas nie dzieli.      
    • @Nata_Kruk Dziękuję  Już także nie lubię. Zmieniłem    Pozdrawiam serdecznie  Miłego wieczoru 
    • Wiersz skłaniający do refleksji nad tym, jak ważne są miłość, bezpieczeństwo i bliskość w procesie kształtowania się ludzkiej psychiki i zdolności do marzeń. Ładnie napisane. Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...