Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

Widują nas
na stacji benzynowej
machających reklamówkami;

 

widzą nas tam,
niższych o głowę
z niedopchanymi plecakami;

 

widzą nas tam,
w scenerii dla nas typowej,

na najpodlejszym rozdrożu;

 

już słyszę, jak mruczą:

"Ten wzrok bezchmurny
szkodliwy jest dla oczu!

 

poczciwi ludzie, nie bierzcie przykładu -
od lat tu stoją, z rękami w kieszeniach;
lata mijają, i nic się nie zmienia"

 

nie słuchaj ich,
tych więźniów  dnia powszedniego;
skupionych na drodze
i ślepych na piękno
 

lecz chodź tutaj,
wyciągnij rękę;
po plecak
z marginesem błędu

 

reklamówkę sam znajdziesz -
teraz wszędzie ich pełno;

 

być może Tobie się uda
złapać  nasz wspólny autostop;
i może, na moment chociaż
zgodzisz się z nami zostać...

Edytowane przez Enchant (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Ciekawy wiersz, musiałam kilka razy przeczytać,

a i tak nie wiem, czy sens wyłapałam.

 

Autostopowicze z wiersza, wg moich wyobrażeń,

to ludzie mający jakieś określone cele, marzenia, aspiracje,

odrzucani przez resztę społeczeństwa z powodu swojej indywidualności.

"Skupieni na drodze" jadący samochodami ludzie żyją z dnia na dzień, automatycznie,

bezrefleksyjnie. A do każdej odmienności podchodzą wręcz wrogo.

 

W Twoim wierszu ludzi negatywnie wypowiadających się o autostopowiczach widzę też

jako ludzi nijakich, niemających własnego zdania, własnych przekonań, czy też odwagi

do ich wyrażania w obawie przed odrzuceniem i przejściem na stronę autostopowiczów.

 

Albo też autostopowicze to ludzie, którzy żyją nadzieją,

tak często nazywaną przez pospólstwo "matką głupich",

posiadanie nadziei wbrew okolicznościom wydaje się w dzisiejszych czasach irracjonalne,

w pewnym sensie  więc ludzie czekający na autostop są podobni do tych, którzy karmią się nadzieją.

 

Kończąc już ten mój opasły komentarz, Twój wiersz odczytuję jako zachętę do bycia sobą

i aktywnej postawy, pomimo przeciwności losu i  nieprzyjemności ze strony jadących samochodami :)

 

Pozdrawiam :)

Opublikowano

Witaj - autostop kojarzy mi się minioną epoką - ci ludzie  czuli  się wolni  

mimo niewoli - a wiersz moim zdaniem kłoci się sam z sobą takie

mam wrażenie - ale to tylko moje myślenie - być może   mylne...

                                                                                                                                            pozd.

                                                                                                                                               

 

Opublikowano

W moim odbiorze autostopowicze z wiersza to ludzie poszukujący nowych dróg, nowych celów, tacy, którzy nie chcą iść przez życie udeptanymi ścieżkami i powtarzać bezmyślnie tego, co inni wprowadzili w zwyczaj. Odcinają się od ukutych oglądów i tradycji, dlatego budzą lęk i wrogość tych, którzy nie chcą niczego zmieniać, bo to niesie ze sobą ryzyko - ów "margines błędu".

Podoba mi się ten wiersz.

Ale rzeczywiście w wersie zacytowanym przez Deonix jest ewidentny błąd gramatyczny.

Opublikowano

@Deonix_ oczywiście masz rację. Taaki głupi błąd :) 

Nie wiem, jakim cudem go nie zauważyłam. Dziękuję za wyłapanie.  Twoja interpretacja jest absolutnie w punkt, to dokładnie to, co chciałam przekazać. Treścią chciałam objąć wszystkich marzycieli, tych z "głową w chmurach", ale niekoniecznie niższych o tę głowę od innych. 

Przechodzący obok nie mają odwagi - cześciowo;  cześciowo brakuje im wrażliwości.

Z  drugiej jednak strony, autostopowicze żyją nadzieją, co niekoniecznie wróży im dobrze. Są trochę naiwni, trochę lekkomyślni. Więc, właściwie obie interpretacje pasują. 

Dobrze odczytujesz przesłanie, dziękuję za "ten opasły komentarz", cudownie się takie czyta :)

 

Również pozdrawiam :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 Ach tak, wiem! Kolejne niedopatrzenie z mojej strony.  Wiem, skąd Pan może mieć takie wrażenie. Druga i trzecia zwrotka w założeniu miały pokazywać punkt widzenia drugiej strony, a nie - peela, jednego z marzycieli. Już poprawione :)

Dziękuję za wizytę i komentarz.

Opublikowano

Może mam podejrzliwość we krwi, ale ja się dopatruję drugiej warstwy tego obrazu. Dla mnie jest to wiersz o tłumionych lękach, nadziei i straconych szansach. Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Poniekąd tak. Bo w tych marzeniach, które przecież są niespełnione (wciąż!) jest cień smutku. Autostopowicze stoją w miejscu, czekając na podwiezienie, zamiast samemu "załatwić" transport. 

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • co chcesz zobaczyć   z szarych kolorów wybierasz słotę miraże szare pachną tęsknotą   co widzisz z okna   bukiet neonów wkłada się w znicze reszta odcieni to gra pozorów   co zapamiętasz   osobne słowa puste ramiona odchodzą stąd z pochyloną głową   co wybierasz   inną drogę za słońcem jak szałem z tęczy otulisz się kolorem na zwykłej łące            
    • ...bez odwołań do klasyków – z tego miejsca oświadczam: pragnąłbym cię tak samo, gdybym był Seneką, Ezopem, miał wygląd potwora Frankensteina, czy samego Quasimodo! chciałbym, by rosnąca mi na twarzy broda Arystotelesa lśniła od twojej intymnej wilgoci, palce, którymi napisałem wszystkie starożytne teksty, baśnie braci Grimm, Pochwałę głupoty i powieści detektywistyczne, zanurzały się w twoje zagłębienia. niech moim, wnikającym w twoje piękno językiem mówią Attyla, Scypion Afrykański Młodszy i Ptolemeusz, w czujących woń twojej skóry nozdrzach klują się Tomasze z Akwinu, Markowie Aureliuszowie, a nawet sam Bernard Gui! chcę cię pieścić będąc Kantem i Wolterem, Tacytem i Magellanem, przytulać się po konfucjańsku (jakkolwiek miałoby to być). tylko ty się nie zmieniaj, nie odchodź w przeszłość. wiem! skaż mnie na dożywocie! przy sobie. nie będę czekać na wzruszenie procesu. myślowego. na zmianę decyzji. zabierz mnie stąd. na ile się da. chcę zwariować. prosto w ciebie.  
    • @ViennaP Dziękuję serdecznie i... odwagi! Nie gryzę. 
    • To miał być krotki list Lecz kto teraz listy pisze ? Dziś już nawet sny  Nie trafiają do mych skrytek   Jestem znów tylko tłem  Wypełnieniem na obrazie W ramach obcych szczęść  Stoję skromnie na regale   Jak mam uwierzyć że  Ktoś wyciągnie ku mnie dłonie  By rozgonić mgłę  Ze skroplonych zimnych wspomnień    Ref.   Przecież nie może być tak Że tylko ten jest świat  Przypadek szczęść kilku Zbiór marzeń bez szans   Bo przecież musi gdzieś być  Takie miejsce gdzie nikt Nie nosi pazurów  Nie szczerzą się kły   
    • w cieniu życie wyśnione jak sen którego nie było sterta nieprzyzwoitych myśli w których i tak nie utonę tak jak nie spadnę ze szczytu mojego ja  w nicość choroba to nie wojna raczej poligon tak dla zabawy  życie jak Ether niby coś wypełnia  a samotność to i tak pustka  w tęsknocie  a co jeśli śnię ten sam koszmar jak wymiana pingpongowa w życiu nie wszystko jest możliwe  ale kto wie może po śmierci Paddington będzie żywy w Londynie  zamalować wewnętrzny głos tak czarną farbą bym zaświecił czarnym światłem pokory przed snem kolejna noc i znowu dzień oby w łóżku  szmer życia zachichotał ze mnie  dając przed oczy fachowców tfu autorytety nawet  którzy nie znają odpowiedzi na te pytania  które samego mnie trapią w punkt  czy cień błyśnie świadomością własnej przestrzeni  i wróci na kartkę a słowo będzie  znowu tylko punktem  na koniec i tak zostanie tylko  Bóg?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...