Konam, więc jestem

[Klein]

"Konam, więc jestem"

myślę o czymś strasznym

 

czuję w kościach 

że są łamliwe

 

ten dzień jakoś minie

i niech zabierze

wszystko ze sobą

 

liście zaraz zaczną spadać

a gdy rodziły się w bólach

ja zasiałem w nich nadzieję

bo okruchy jej miałem

 

leżę na ziemi

czując chłód światła

nie czekając już na noc

bo ona też

nie grzeje już dawno

 

gdyby zstąpił anioł

prosząc mnie o uśmiech

zażądałbym powodu

wskazując na swe rany

które przecież

planem cudzym pisane

 

chcę się uwolnić

szybko i bez serca

bowiem litości już mi brak

choć kocham siebie

żal mi nie jest

łez wylanych

i rąk zmęczonych

 

kilku listów nie wysłałem

tego owszem żałuję

bo może adresat 

odpowiedziałby w końcu

co skończyłoby czekanie

a zaczęłoby znaczenie

moje nowe

i w końcu prawdziwe

 

to wszystko straszne

 

ale już niedługo

szczęśliwie

Edytowane 22 Sierpnia 2017 przez Klein
Brak literki (wyświetl historię edycji)

[Justyna Adamczewska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Niesamowity wiersz. Smutek, zaduma, poczucie samotności i słowa: "

"gdyby zstąpił anioł

prosząc mnie o uśmiech

zażądałbym powodu

wskazując na swe rany

które przecież

planem cudzym pisane"

 

Bardzo przejmujące. Martwi jednak ogólny wydźwięk wiersza - BEZRADNOŚĆ.  Pozdrawiam, Justyna.