Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

czuję każdy podmuch wiatru

na tafli pręży się zmarszczka

mojej nieśmiałości twojej niewiedzy przypadku

zapisałam w pamięci kod znaków który prowadzi do lądu ale dziś 

to promień nie prąd zatacza kręgi nie fala 

oddala

i wraca cisza gdy wypatruję znaku na niebie od ciebie

kropli która zmąci

 

dotknij mocno 

dopłyniemy do brzegu

Edytowane przez beta_bez_alfy (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Jacku, Bożenko - dziękuję za czytanie.

 

Mniej piszę strumieniowo, wolę proste rymowanki, ale tekst się wylał bez asekuracji. 

Kiedyś mówiłam, że moje myśli układają się w pepitkę - taki przykład na to. ;D 

Ciepło pozdrawiam

bb

Opublikowano

Witaj - zgrabnie wyszło  - wszystko poukładane - tak można tęsknić ...

Lekko i przyjemnie się czyta.

                                                                                                                                                                                                Udanego dnia zyczę

Opublikowano

Nie przepadam za białasami, ale do tego utworu warto było zajrzeć. W pierwszym czytaniu zostałem mocno dźgnięty przez "fala oddala" .

Jest to rekwizyt nie z tej epoki i chociaż może wyglądać jak puszczenie oczka do czytelnika, mocno mi nie pasuje. Jednym słowem wyszedł Tobie wiersz wolny :). Ale ogólnie podabasie :)

Opublikowano

Miły kocie, 

założenie było inne ;) Kod znaków ... dziś oddala.

Nie prąd, nie fala - jako przeciwieństwo promienia i kręgu. Bo prąd i fala ma konkretny kierunek a promień i krąg - wokól ;D

 

"Zapisałam w pamięci kod znaków który prowadzi do lądu ale dziś

(to promień nie prąd zatacza kręgi nie fala)

oddala (od brzegu)

 

To autor miał na myśli. Na nic jednak tłumaczenie skoro wyszło bokiem. :)

 

Dziękuję za koment,

również Marlett i p. Waldemarowi. :)

Bb

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

W białym wierszu, autora, nic w zasadzie nie ogranicza. Ani rytm, ani rym, a więc łatwiej jest wypowiedzieć wszystko. Nie znoszę rymów dokładnych blisko siebie dlatego zazgrzytało mi w pierwszym czytaniu.  Przyznać trzeba, ze jest to zaskakujące. W następnych czytaniach odbierałem to już bez wielkich sensacji. Ale nie liczmy, że ludzie będą chcieli wczytywać się w nasze pisanie. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena @Migrena   Miłość nie jest stanem nirwany …:) a ja nie jestem kierowniczką a przynajmniej próbuję nie być;) Migrenko :))) wiesz …chyba znalazłam doskonałą definicję miłości…

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @infelia   świetnie napisany  hołd dla dziecięcej zdolności do empatii, szybkiego przebaczania i zamieniania łez w galop na barana.     uśmiałem się. brawo :)    
    • @Alicja_WysockaSłuchaj. Usuwając komentarz po prostu wycofałem się. Nie będę tego rozwijał. Nie chcę się produkować się pod twoim tekstem. Miewam humorki. 
    • Jestem Jolka, Jolka-Fasolka. Podobają ci się moje zielone włosy? Co tak sam siedzisz w kącie, płaczesz? No co ty – jak masz na imię? Tylko nie mów, że Jurek-Ogórek. „Maaaciek” – uciekłeś z domu? „Ale tylko na chwilkę, bo zbiłem wazon z kwiatami I ze smutku zjadłem wszystkie cukierki” Też mi zmartwienie, ja za kręcenie nosem nad owsianką i wypuszczenie rybki z akwarium na wolność dostałam szlaban na kieszonkowe. Wiesz, jak to boli? męką jest brak moniaków. Zrób mi miejsce, dżentelmenie drogi, Przysiądę obok, lubisz strzelać z pestek od wiśni? Masz? celuj tam, we wróbla – ciach, dostał w ogon. Wiesz, że na lekcji fizyki pobiłam Einsteina? E = mc³ – na tablicy śmiało zapisałam. Pan Edward aż wybiegł na boisko, by złapać oddech. A ty, jakie masz stopnie? bo wyglądasz na kujona. „Piątki z plusem, bez przechwałek” – kruca bomba! To zostaniesz profesorem wielkiego formatu. Masz w domu jakiegoś sierściucha? „Jest Pimpek, ale on tylko skarpety mi gryzie I szczerzy zęby, leń – nie chce grać w piłkę” Ciesz się, mały, twoje życie to sielanka. Wytrzyj gila, czekam na twój uśmiech. Otrzep portki, odprowadzę cię do domu. „Jolko-Fasolko, a weźmiesz mnie na barana?” Stary koń z ciebie, a ja chudzinka. „Dasz się przekupić całuskiem w policzek?” Taki z ciebie terrorysta, ale co tam... Wskakuj, mój nowy koleżko, ruszamy galopem!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...