Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Wróć

AnDante
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

AnDante

AnDante

Opublikowano
Opublikowano (edytowane)

Jeszcze minut kilka,

jeszcze tylko chwilka

 cichy szept - już czas

 

dłoń zamknięta w dłoniach

ciepło warg na skroni

wolno spływa łza

 

taniec szybkich spojrzeń

nie płacz, będzie dobrze

niech Cię strzeże Bóg

 

wiem, nic już nie zmienię

kryjąc strach  milczeniem

proszę tylko, wróć…

 

przecież lat tak  wiele

w zwykły dzień, w niedzielę

razem ja i Ty

 

wierzę w to, więc powiem

musi wrócić zdrowie,

znowu będzie MY

Edytowane przez JADer (wyświetl historię edycji)
4
Waldemar_Talar_Talar

Waldemar_Talar_Talar

Opublikowano
Opublikowano

Witaj Andrzeju - trochę boli ale nic --zdrowie najważniejsze - dobry i mądry wiersz - przyjemnie się czyta lekko...

                                                                                                                                                                                                                       pozd.

                                                                                  

AnDante

AnDante

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano (edytowane)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Waldemar i Marlet - dziękuję za wizytę, wiersz jest  "wynikiem" realnej, trudnej i jeszcze  nie wyjaśnionej do końca sytruacji, jest w raczej osobisty i w sumie długo zastanawiałem się, czy go zamieszczać.

Edytowane przez JADer (wyświetl historię edycji)
AnDante

AnDante

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Jacku, zgrabny dopisek do mojego wiersza, z tym, że stosownie do tego, co napisałem w odpowiedzi  Marlett i Waldemarowi   chyba nieco zbyt beztroski.

Pozdrawiam :)

AD

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • beta_b
      Wiosna

      Przez beta_b · Opublikowano

      Nieustannie jestem w szoku ile życia wiosną wokół, każdy liść się pcha do nieba,  wszystkim ciepła, słońca trzeba. Drugi bieg włącza przyroda. Spokój, cisza - niech się schowa. Na zielono wszem się mieni, na wyścigi się zieleni. Rozgadały się ptasiory, każdy w swoim tonie troli. Było pusto - ledwie chwilę, gdzie nie spojrzysz - dzisiaj żyje.   Choć nie lubię mówić "każdy" i mam ciarki na to "wszystko" - to tym razem nie wypada ograniczać życia wiosną.  
    • andrew
      Śmierć Jezusa

      Przez andrew · Opublikowano

      witaj Królu na krzyż z Nim któż tak krzyczy   to my każdego dnia krzyżujemy kogoś słowem podają go na tacy   a my my nie próbujmy pomyśleć... kto to   tak było z Jezusem zobacz kim jest zanim ... ukrzyżujesz nie rzucaj nawet kamieniem   4.2025 andrew Wielki Piątek,Wspomnienie ukrzyżowania Jezusa
    • Antanamir
      Księżyc nad Doliną Cienia – Część II

      Przez Antanamir · Opublikowano

      O świcie, gdy mgły tańczyły jeszcze sennie między wzgórzami, a liście śpiewały cicho pieśń zrodzoną z nocy, on trzymał ją w ramionach, jakby była jedynym zaklęciem zdolnym zatrzymać czas.   Jej skóra pachniała runem pradawnych drzew, a włosy rozsypane na jego piersi przypominały o tym, co prawdziwe, nawet w świecie utkanym z iluzji i światła.   — „Nie pytaj, kim jestem” — wyszeptała. — „Bo jeśli wypowiesz moje imię, zniknę, jak sen, który nie powinien był zostać zapamiętany.”   Uśmiechnął się, lecz nie odpowiedział. Zamiast słów, dłońmi opowiedział opowieść: o pustce, którą niosło jego życie, i o niej — jak świt rozrywający mrok.   Nie była elfką, nie była wiedźmą, nie była duchem ani kobietą z legend. Była czymś więcej — iskrą świadomości zrodzoną z cienia i światła, z głębi, gdzie emocje mają własną magię.   Wędrowali razem przez doliny i ruiny, rozmawiali bez słów, czuli bez dotyku, kochali się — powoli, jakby każda chwila była świętością, a każdy pocałunek — pożegnaniem, którego oboje nie chcieli wypowiedzieć.   Ale każdy świat, nawet ten utkany z marzeń, musi kiedyś zacząć drżeć w szwach.   Bo los, zazdrosny o ich jedność, wysłał po nich cień — istotę bez imienia, która znała tylko jedno pragnienie: rozłączyć to, co zbyt piękne, by mogło trwać.   W dniu, gdy trzecia pełnia znów wzniosła się nad niebem, on spojrzał w jej oczy i wiedział. Nie zatrzyma jej, ale będzie szukał… we śnie, w pieśni, w kropli deszczu.   A gdy cień stanął między nimi, ona uśmiechnęła się smutno. — „Pamiętaj mnie… nie przez ciało, ale przez to, co w Tobie się obudziło.”   I zniknęła, jak błysk światła znikający w zmierzchu.   Ale jego serce… już nigdy nie było tam, gdzie dawniej.
    • Moondog
      Konfrontacje

      Przez Moondog · Opublikowano

      Ci co mają niewiele do powiedzenia Często mówią jednym jednym głosem  Niuanse nie mają żadnego znaczenia  Jeżeli z góry chodzi o kontekst    Spaleni słońcem przeszli przez piekło Z wiarą łatwo popaść w półprawdę Dopóki walczysz nie jesteś zwycięzcą  Dopóki walczysz to nie przegrałeś
    • _M_arianna_
      Sałatka

      Przez _M_arianna_ · Opublikowano

      Sałatka... (Ikin dał Ksenine Składniki)   Mam - Zeno - ja majonez, mam. Karotka... jak to rak. Jady: pyry daj. I cebule lube ci. Ogórkom cmok róg, o... Jaj, i po kopie jaj. Soli los. I cukru, .urku ci. Drobno pokrojono (Jork opon bordo)   A... sałatka, jak ta łasa.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...