Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Cześć,

 

ze względów bezpieczeństwa skrypt forum został zaktualizowany. Oprócz poprawek, niestety, czekało nas trochę zmian w designie... Staram się na bieżąco poprawiać, by wszystko ze sobą grało. Za wskazanie brzydko wyglądających przycisków czy braku w tłumaczeniu (muszę je wykonywać ręcznie) będę wdzięczny. Samo forum może trochę "ciąć" dopóki wszystko się nie przetworzy.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Marcin, a ja mam do Ciebie pytanie...

Kto nominuje do tego miana "wprawny" i na zasadzie jakiego kryterium?

- bo mnie się wydaje, że o wprawności tego czy owego autora winieneś zadecydować sam, a nie zdawać się na obcą opinię. Ty bowiem możesz cenić i lubić limeryki, a ktoś inny... politwiersze

Opublikowano

Witam.

Ciekawe czemu do mnie to pytanie... Ale postaram sie odpowiedzieć :) Mateusz pisal ze nominuje on i jakis wprawny poeta ktorego pyta o zdanie kto to jest pozostaje tajemnicą by nie wywierac na ta osobe nacisków. 

Ale jak mówili w Top Gear "niektórzy mówią, że pisze symultanicznie na dwie ręce dwa różne poematy :) ... ja wiem że zwie się Wprawny ;) 

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

- widzę, że kompletnie nie zainteresowała Ciebie druga część mojej wypowiedzi, która tak brzmi:

"...) bo mnie się wydaje, że o wprawności tego czy owego autora winieneś zadecydować sam, a nie zdawać się na obcą opinię. Ty bowiem możesz cenić i lubić limeryki, a ktoś inny... politwiersze (...)

...i jest o wiele istotniejsza od rozważania kto i dlaczego mianuje...

Opublikowano (edytowane)

Bronisławie ja czytam od poczatku do końca wszystko. Nie uważam bym mógł  sam decydować o tym kto jest wprawniejszym i nie uważam by większość mogła o tym decydować wtedy portal stalby się portalem na najbardziej lubianą osobowość, a nie merytorycznym forum.

Dlatego uważam, że forum powinno zostać w niezmienionej formie. Może dobrze by bylo by sami wprawni po jakims czasie sie zmieniali w doradzaniu wtedy jak juz wspomniałeś jest szansa, że  ktoś o innym zapleczu sie tam dostanie. 

PozdrawiaM

Edytowane przez Marcin_Krzysica (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Chodź. Wejdźmy tam. W las głęboki, w polany dzikich listowi o korzennym aromacie wieczornych westchnień. Wiesz, słońce jaśnieje w twoich włosach koroną, kiedy je rozczesujesz dłonią, jakby w zadumie.   Idziemy serpentyną wijącą się, zagubioną w przestrzeni gorącego lata, wśród stłoczonych lękliwie czerwonych samosiewów, wiotkich winorośli… W krzaku jaśminu, co lśni kroplami rosy, jawi się pajęczyna drżąca. I w tym drżeniu, w tej przedwieczornej zorzy, my.   Chodź. Weź mnie za rękę. Chcesz, wiem, choć kroczysz w panteonie niedomówień i jakichś takich, jakby pobocznych spojrzeń, które w tobie kiełkują z nasion niepewności.   Idziemy w cichym kołysaniu wierzb, w powiewach wiatru kładących się na pniach, na przydrożnym płocie drewnianym, na sztachetach, między którymi słońce przepuszcza w migotach swoje cienkie nitki jaskrawego blasku, na kładce przerzuconej nad perlistym nurtem strumienia, wśród feerii mżących kryształów.   Na naszych ustach i dłoniach, na skroniach…   Chodź. Wejdźmy w te szepty rozochoconych brzóz. W ramiona kasztanów ze skrzydlatych cieni. Niech nas oplotą, abyśmy mogli wzbić się na nich ku słońcu lekko. Z cichym krzykiem zamarłym na ustach.   Idziesz z tyłu ścieżką, bądź kilka kroków przede mną.   Dokądś wciąż wchodzisz. Skądś wychodzisz. Z jakichś zakamarków pełnych anemonów, z leśnych ostępów i w kwiecistym pióropuszu na głowie. Bogini natchniona śródpolnym wiatrem łagodnym. Uśmiechnięta.   Chodź. Idziesz. Znowu idziemy. Ty, przede mną. To znowu odrobinę za mną. Obok. Przechodzisz. Przemykasz lekko. Zatrzymujesz się, rozmyślając nad czymś.   To znowu zrywasz się truchtem, wybiegając o parę kroków wprzód.   Idę za tobą w ślad.   Kiedy wyprzedzam cię, oglądam się za siebie. Podaję ci rękę.   Nikniesz w cieniu na chwil parę, jakby celowo, naumyślnie. Na moment albo może i na całą wieczność. Nie wiem tego na pewno, ponieważ olśniewa mnie przebłysk spadający z nieba, co się wywija z korony wielkiego dębu.   Wiesz, to wszystko jest takie ciche i ciepłe. miękkie od poduszek z mchu i paproci.   Szepczę, układam słowa, kiedy ty, wyłaniasz się bezszelestnie z cienia (nagle!) i cała w pozłocie.   Od migotów blasku. Od drżeń.   Tuż za mną. Jesteś. I jesteś tak blisko przede mną, jedynie na grubość kartki papieru tego wiersza, który właśnie piszę (dla ciebie) albo źdźbła trawy, którym muskasz niewinnie moje spragnione usta.   Wychodzisz wprost na mnie, przybliżasz się, jakby w przeczuciu nieuniknionego zderzenia Wyjdź jeszcze bardziej. Proszę. A proszę cię tak, że już bardziej się nie da. Wiesz o tym. Więc wyjdź… Wyjdź za mnie.   (Włodzimierz Zastawniak, 2025-07-31)    
    • @Nata_KrukNo, bo jak krótki może być długi ? :) Dziękuję i pozdrawiam:) @Marek.zak1Akceptujesz, zgadzasz się na wszystkie plusy i minusy. Dziękuję i pozdrawiam:)
    • @Alicja_Wysockaten świat jest taki mały Las Palmas jest za rogiem? to ja się oszukałem marzenia mógłbym spełnić w knajpie ? w Gdyni, a nie w Krakowie?   :)) dziękuję i pozdrawiam:)    
    • @Nela Sam wiersz bardzo dobry, niesamowicie trafnie oddaje stan ducha. Dobrze, że piszesz, jest tutaj mnóstwo wrażliwych osób, mamy swoje wzloty i upadki. Jeśli to osobiste odczucia, to warto coś z tym zrobić. Pisanie o tym. to dobry początek. Bardzo pozdrawiam.
    • @Relsom Pięknie! Ciekawe jak brzmi to z muzyką? Pozdrawiam serdecznie

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...