Sześć wariacji na temat Wlazł kotek na płotek
-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 13 662
Przysięgam to nie ja
popsułem świat
zrobiły to świry
którym obcy strach
Przysięgam to nie ja
to kłamstwo które
ma krzywą twarz
jest fałszywe
Przysięgam to nie ja
spieprzyłem świat
zrobiły to ci którym
daleki jest brat
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 56 odpowiedzi
- 812 wyświetleń
-
- 21 odpowiedzi
- 650 wyświetleń
-
- 18 odpowiedzi
- 284 wyświetleń
-
- 17 odpowiedzi
- 398 wyświetleń
-
- 17 odpowiedzi
- 362 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
-
.thumb.jpg.f6502cb1a7651ad2d42b9a9d4f8fd769.jpg)
Przez Groschek · Opublikowano
spacerując poza płotkiem przed północą leżąc cicho; jakby uderzanie młotków myśli sznurków nie urywa nie bez bólu, że stracona do rozkładu kwiatostanu chęcią męża zamroczona zeszła pokój aż po balkon nie jak słodycz anemonu nie z cukierka albą siebie rozdawała przez slalomy im wiedziała, ale nie wie -
Przez FaLcorN · Opublikowano
@Waldemar_Talar_Talar śmierć jest prawdą która nikogo nie ominie czasu nie ma (wymysł człowieka) jest tylko przemijanie miłość... zbierzesz co zasiejesz czy zostanie? jak zadbasz tak rozkwitnie albo zwiędnie co spojrzenie to prawda rozważanie, myśl, idea to sens, w tym drzwi okno dla dni dziękuję za inspirację, pozdrawiam -
Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano
Na górze zielonej, lecz z jednej strony, a z drugiej skalistej, dwa biły źródełka. Wody ich były grające i czyste. To pierwsze spływało prosto na łąkę, na której wodopój swój miały jelenie, sarny, zające. Tu był jego koniec. Z drugiego płynęła woda po skale, by spotkać po drodze płynące z gór inne strumienie, dalej łączące swe wody. Strumyczek więc, w ruczaj wkrótce urosły, ciągle karmiły podobne rzeczułki. Poziom podniosły, dodały mu siły. A gdy już dopłynął na skraj równiny, to rozparł się w brzegach, a jego hulanki tempo zwolniły. Już stawał się rzeką, co wzięła na barki łodzie i tratwy, kajaki i barki, poiła, żywiła, niosła podarki, i kary na karki. A gdy już dobiegła morza wielkiego, to wody wtoczyła bez żadnych oporów prosto do niego gdzie bieg swój skończyła. Trzeba by zakończyć bajkę morałem, ale kto zna życie, ten nie potrzebuje morałów wcale, a kto nie zna, ginie. Chociaż z drugiej strony, to na to wygląda, że to, kim jesteśmy, nie zależy nigdy w głównej mierze od nas ale od legendy. -
Przez Bożena De-Tre · Opublikowano
@aniat. Trzeba jej patrzeć w oczy.Może wtedy będzie miała „ Prawdy twarz”..pomyślałam.
-
-
Najczęściej komentowane
-
.thumb.jpg.2a4c1fb1be2384bf2f494e0e37245a0e.jpg)
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się