Dziewczyna o włosach jak len

[Krzysztof_Gromadzki]

Daj mym źrenicom swą piękną urodę

Nosić jak światło, tam jej czas nie skradnie !

Daj swych uśmiechów miodową osłodę,

Zmienić w wspomnienie, które nie przepadnie...

 

Lecz będzie wiecznie na myśl mi przywodzić,

Wydęte żagle moich marzeń statków,

Co wyobraźnia chcąc je znowu zrodzić,

Obsypie śniegiem czereśniowych płatków... 

 

Dniem malowanym bzem i pomarańczą,

W błękicie nieba płynie tęczy rzeka,

Nocą, gdy gwiazdy w toni jezior tańczą,

Srebrzysty księżyc przez palce przecieka...

 

Gdy malinami smakowały słowa,

Mnogość radości w jednej tkwi przyczynie,

Serce nie zgubi, a pamięć zachowa,

Spojrzenie oczu rzeźbione w bursztynie...

 

Zanim więc radość, która dziś rozkwita,

Niepewne jutro w marny proch zamieni,

Pozwól nakarmić me oczy do syta,

Króciutką chwilką, która się rumieni...

Edytowane 22 Lipca 2017 przez Krzysztof_Gromadzki (wyświetl historię edycji)

[Deonix_]

Tytuł przywiódł mi na myśl "Dziewczynę o perłowych włosach",

ale to tak na marginesie :)

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Tutaj się trochę potknęłam, ciężko to wymówić,

ale rozumiem nagięcie zasad do rytmu ;)

 

Poza tym, rymy nie z mojej bajki,

trochę pospolite metafory i te wielokropki na końcach wersów - nie bardzo mi odpowiadają.

 

Ale w sumie czytało się przyjemnie :)

 

Pozdrawiam :)

[Jacek_Suchowicz]

ładnie ale żeby nie było do końca słodko:

zrezygnowałbym z rymów gramatycznych  czasami się mogą trafić ale tu za dużo

Pozdrawiam

ps

zmienić w wspomnienie  zastąp odpowiednią metaforą

Edytowane 14 Lutego 2018 przez Jacek_Suchowicz (wyświetl historię edycji)