Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

E viva l'arte


Rekomendowane odpowiedzi

 

 

Cóż, że cioci imieniny

i że goście lekko  spici,

ja ich wierszem zaszokuję,

poetyckie  rzucę wici,

stworzę tutaj, tak od ręki,

dzieło Panteonu warte,

nic, że trudy, nic, że męki,

vivat ja, e viva  l’arte!

 

Lecz nie wyszło nic z zamiarów,

strofy ledwo rozpoczęte

pośród  pijackiego gwaru

padły w kąt na kartce zmiętej.

 

Wiersz, co mógłby w antologiach

ochów, achów być przedmiotem,

teraz w starym gdzieś brulionie

nieskończonym leży gniotem,

wpół przerwaną wypociną

na zszarzałym już papierze,

porzuconą w kąt szuflady.

.Nie rozumiem, nie uwierzę,

nie chcę wierzyć, ale teraz,

wśród rozpaczy i zamętu

- nie skończyłem – myśl mnie zżera,

gdyż zabrakło mi talentu,

bo zabrakło siły sprawczej,

co poezję w strofy wiąże

zwanej Weną – ścigam babsko,

ale czy dogonić zdążę?

 

Mam ją,  już uspokojony,

brak  talentu?  Śmiechu warte...

wiersz przed Wami już skończony,

vivat ja , e viva  l’arte!

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...