Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano (edytowane)

wiersze pisane dla nikogo

są ukryte w szufladzie

ujrzeć światła nie mogą

na pewno te takie macie

 

więc nie proszę - rozkazuje

byście dziś je odkurzyli

taka śmiała prowokacja

by nas sobą uraczyły

 

przecież jest w nich coś

to nić że w szufladzie spały

przecież napisał je ktoś

to nic że są zapomniane

 

niech czytelnik sam oceni

da im szanse zaistnienia

poszarzy lub wybieli 

niech zapłonie w nich nadzieja

 

niech dziś i jutro o nie

się upomni przypomnienie

w lustrze się odbijające

by nie wpadły w zapomnienia

 

 

Zdaje sobie sprawę że za rymy oberwie

mimo że starałem się zachować je wiernie.

 

Do napisania wiersza sprowokował mnie przebój 

Budki Suflera - Wieża Babel...którego dziś wysłuchałem 

jadąc w samochodzie na Majówkę.

 

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

 

Jak ładnie się usprawiedliwiasz:)

No nic, tylko przymrużyć oko wypada.

Moje siedzą w szufladzie, nie pokazuję ludziom, bo są do ludzi niepodobne. Jednak jeden mi zwiał, może z Twoim będzie lepiej, pozdrawiam serdecznie  :)

 

był raz sobie wiersz przebrzydły
co w rozpaczy się przydarzył
sierścią z kurzu poobrastał
i z szuflady nie wyłaził

 

lecz zrozumiał dnia pewnego
w ciemnym miejscu jestem niczym
chcę do ludzi recenzentów
innych wierszy do stolicy

 

wszystkie zwrotki wziął pod pachę
sprawdził czy się nie przeliczył
po czym wyszedł z pipidówki
wnet się znalazł na ulicy

 

i tak zaszedł na salony

licząc że go ktoś pogłaszcze

nie ma wiersza przemielony
dostał manto wypadł pasztet

 

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

No to płyń żeglarzu, ahoj przygodo! :)

 

 

A tak poważniej, to sam przecież wiesz, że nie wszystko

co uleje się z pióra jest na pokaz.

Ha, jeśli nie wiesz, to spróbuj komentować wiersze, które Twoim zdaniem są do bani. A gdybyś ich tak miał setki, tysiące? Pod każdym napisać coś mądrego, nie obrazić, broń Panie, bo poeci to strasznie wrażliwi ludzie, szczególnie na puncie własnej twórczości.

 

Zatem, miłego dnia  :)

 

 

Opublikowano

Witaj Deonix- jednak poprawiłem - twoja podpowiedz -super.

Dziękuje- mam nadzieje że nie masz nic przeciwko że poprawiłem.

Zawsze jesteś mile widziana.

                                                                                                            Miłego ci życzę

Opublikowano (edytowane)

Witaj  Bożenko - dziękuje za czytanie - no właśnie - nie wszystko się nada to fakt.

Jeszcze raz dziękuje za czytanie.

                                                                                                                 Pogody miłej życzę

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)
Opublikowano

Witaj Justynko - mnie również jest przyjemnie zobaczyć nową twarz na forum.

Dziękuje że przeczytałaś - zawsze będziesz mile widziana.

                                                                                                                            pozd.

Opublikowano

Witaj Marlett - miło cię widzieć - dziękuje za czytanie - u mnie też

pada od samego rana.

                                                                                                                         Jasnego wieczoru życzę

Opublikowano

niech czytelnik sam oceni

da im szansę zaistnienia.   To dodało mi otuchy i nie płaczę już w poduchy. Tylko biorę się do pracy, takiej na "cacy, cacy".

                                                                                    Pozdrawiam Waldku - mogę się tak zwracać? J

Opublikowano (edytowane)

Witaj Justyno - oczywiście że tak - będzie mi milo.

 

                                                                                                                    Udanego wieczoru życzę

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Edytowane przez Waldemar_Talar_Talar (wyświetl historię edycji)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • A ja lubię bajki i legendy  Bo one karmią we mnie to wewnętrzne dziecko

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • „Cicha noc”   Ludzie kłócą się Wydzierają sobie nienawiść z gardeł Rozdrapują oczy pytaniami bez odpowiedzi Kaleczą język łzami Mrugają westchnieniami Trzaskają szeroko otwartymi drzwiami Spędzają święta Jak sen z powiek Jak co roku Cicha noc nadciąga ciemnymi chmurami zasłaniając pierwszą gwiazdkę w moim sercu
    • Czy pierścionek odzwierciedla miłość, chyba tak:)
    • W małej wiosce nad jeziorem, gdzie tradycje były najważniejsze, zbliżały się coroczne święta ryb. Najważniejszym symbolem obchodów był karp — ryba, która według legendy przynosiła szczęście i dobrobyt.   Wojtek, chłopiec niezwykle ciekawski, spędzał wiele godzin nad jeziorem. Pewnego zimowego wieczoru zauważył coś niezwykłego — wielkiego karpia, który przemówił ludzkim głosem.   — Wojtek, potrzebuję twojej pomocy — powiedział karp. — Jestem strażnikiem tego jeziora, ale zły czarownik chce zatruć wodę i zniszczyć naszą wioskę.   Chłopiec zaniemówił, lecz szybko poczuł, że musi działać. Pobiegł do wioski, by opowiedzieć o spotkaniu, ale mieszkańcy mu nie uwierzyli.   — Karp nie może mówić — rzekła babcia Halina. — To tylko twoja wyobraźnia albo masz gorączkę. Daj czoło do ucałunku.   — Nie mam gorączki i przysięgam, że to prawda. — powiedział chłopiec.   Wojtek wracał nad jezioro, rozmawiał z karpiem i poznawał tajemnice tego miejsca. Karp wyjaśnił, że czarownik od dawna czyha na wodę, by zatruć ją i przejąć władzę nad okolicą.   — Musimy działać szybko — mówił karp. — Jeśli zatruje jezioro, wszyscy zginą z głodu.   Chłopiec zebrał grupę przyjaciół, którzy uwierzyli w jego historię. Razem z karpiem przygotowali plan obrony. Dzieci patrolowały brzegi, a karp uczył ich rozpoznawać znaki niebezpieczeństwa.   W dniu święta ryb nad jeziorem pojawiła się ciemna chmura, a woda zaczęła się burzyć. Zły czarownik zjawił się, gotów zatruć jezioro.   — To koniec waszej wioski! — krzyknął, unosząc czarną różdżkę.   Wtedy karp wyskoczył z wody i przemówił donośnie:   — Nie pozwolimy ci zniszczyć tego, co kochamy!   Gdy Czarownik podniósł dłoń z różdżką karp ponownie wyskoczył z wody i uszczypał go w nos.   Mieszkańcy, widząc odwagę karpia i determinację dzieci, dołączyli do walki. Dzięki magii karpia i jedności wioski pokonali czarownika i ocalili jezioro.   Od tej pory karp przemawiał ludzkim głosem tylko do tych, którzy wierzyli w magię i dobro. Wioska żyła w pokoju, a tradycje i natura były nierozerwalnie związane.  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...