Beztroska

[Nirian Samalai Feireniz]

Pamiętają te chwile
Gwiazd pełne niebiosa
Momenty te miłe
Które dał im los
Czują swój zapach
I czuły swój dotyk
Tulą się w sobie
Noskiem o nos
Dziś są nadzieją,
Dziś są wolnością!
Oddali się chwili
Tańcząc wśród kłos
Wśród deszczu ciepłego
Wiosną pełnego
Do mokrej jej twarzy
Tuli się włos
Ich usta się śmieją
Splatając swe palce
Budują nadzieją
Bliskości swój most
Bo będą już razem
Wśród kropel tych deszczów
Tuląc te chwile
Bo dał im je los

[Antoni Leszczyc]

Potańczyli - i co dalej? Ja niestety mam wrażenie, że ja o tej parze zapomnę bardzo szybko, beztrosko mógłbym nawet powiedzieć. Nie przetrwają w mojej świadomosci, bo są podobniwielu innym parom, także z wielu innych wierszy. Trochę więcej by im się przydało indywidualności - niech widać będzie powód, dla któego to właśnie oni są bohaterami wiersza.

Pozdrawiam, Antek