Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

@Maciej_Jackiewicz
Moim zdaniem, miniatura zatrzymująca i refleksyjna.
Choć myśl, zdawałoby się, oczywista.
A ten rozkrok jest, właśnie, dobry, choć niewygodny, ale przecież życiowy.

Mam jedynie pewne drobne uwagi, co do ujęcia tematu. Naprawdę drobne, choć diabeł tkwi w szczegółach.

Pozwolisz, że przedstawię swoje ujęcie?

nasze życie jest jak papieru karta
warta miliony albo w cenie
złamanego wpół grosza

wartość pojmujesz gdy ktoś zgniecie
i wrzuci do kosza



Zmieniłem tylko kartka na karta.
Raz, żeby się nie powtarzało, co nie jest dobre w miniaturach, a dwa, że karta ma znaczenie podwójne, również te z gry, gdy masz blotkę lub trumfa.

Ostatnie wersy zmodyfikowałem, aby podkreślić wartościowanie.
To oczywiście jest tylko moim spojrzeniem, moim czytaniem.

Pozdrawiam
Jurek

Opublikowano

@Maciej_Jackiewicz
Zbyt mało na wiersz , a zbyt wiele na miniaturkę.
Bliżej mi jednak do mini.
Tak bym to zapisała;

życie kartką papieru
wartą miliony w cenie
złamanego pół grosza

dopóki ktoś nie zgniecie
i wrzuci do kosza

Opublikowano

@Waldemar_Talar_Talar
...
jeśli już to - wyrzuciłbym - zarówno tekst jak i jego autora z tutejszego forum. I każdego innego. Bo tej klasy człowiek dobry jest jedynie w donoszeniu na innych do administracji. Co czyni na wielu forach...

Opublikowano

@Waldemar_Talar_Talar
masz rację Waldku - wyrzucę to ,, nasze,,

A Bronkiem się nie przejmuj - to tylko pełen frustracji starszy pan
po 70-ce ,który faktycznie wiele razy był banowany na portalach
On jest nawet z tego dumny (sic !).

Opublikowano

@Maciej_Jackiewicz
Maćku,Ty oczywiście trzymaj się swoich przemyśleń.
To, co piszę ja lub inni, to tylko spostrzeżenia subiektywne.

Zauważyłem, że Bronmus zawitał i tutaj.
Że też mu się nie znudzi, to rozrabianie i trollowanie po innych portalach.
Obgadywanie nie tyle tekstów co ludzi.

Swojego czasu napisałem wierszyk w odpowiedzi na takie działania jego i kompanii, którą zebrał wokół siebie.
Oczywiście za swoje chamstwo i przekraczanie regulaminu został zbanowany na naszym portalu.
Przypomnę mu ten wierszyk o ile tutaj zajrzy.

Hieny bezgrzeszne

Witaj, hieno, duszko, ja właśnie wracam z kaplicy.
Modliłem się mocno, żeby misjonarz skonał.
Zżarłem ciało święte, lecz z religijnych przyczyn.
Tera od papieża świętszy jestem, kochana.

Zostało mi trochę, dla komunii, ochłapów.
Patrzysz na lwa, widzę , to niezły skurwysyn.
Upps! Znów wymkło mi się - dwie zdrowaśki wykłapię.
Gównem rzućmy, śmiechem, bo lew jest zbytnio pyszny.



Pozdrawiam
Jurek

Opublikowano

@Maciej_Jackiewicz
"życie jest jak papieru kartka" - to zagadnienie z pogranicza sensu pisania, tworzenia literatury, autobiografizmu, roli autora, znaczeniu tego, co się pisze i... to by było na tyle - "coś" co zgniata i wrzuca... Temat jest, rozwinięcia brak, pointa "do kosza". Pusta dramaturgia, bez wysiłku. Pozdrawiam.

Opublikowano

@Dariusz_Sokołowski
interpretacja też ,,do kosza,,
bo nie miałem na myśli tworzenia literatury
każdy ma bowiem takie życie
warte miliony albo nic nie warte
i nie ma to nic wspólnego z pisaniem czegokolwiek

pozdrawiam
autor

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Akurat jadłem dziś pierogi :)
    • Nie mogę się uwolnić Usta twe niczym wrota do piekieł Rozpalone namiętnie rozchylają sie powoli A Włosy twe aksamitne niczym perskie płótno opadają swawolnie na roznegliżowane ramiona, myslę Podchodzę,,obserwuje,dotykam w koncu całuje, jestem w niebie, jest pięknie Niech Emocje grają melodyczne dzikie dźwięki niech serce tobą pokieruje   Jej jęki znaczyły więcej niż milion słów Nie pamietam snu, w którym  bym Cie nie spotkał, nawiedzasz mnie nawet tam Jestes jak anioł coś stąpił na ludzka ziemie i z łaski swojej obdarzyłas mnie CiepłemZ’, którego nie zapomnę Ach żebym ja ino tez był aniolem to polecielibismy do gwiazd nie patrząc się za siebie
    • MRÓWKI Spałem spokojnie, gdy nagle przez sen poczułem mocne ugryzienie i zaraz potem ból. Przebudziłem się szybko, poszukałem latarki i przeszukałem cały namiot w poszukiwaniu sprawcy zadanego bólu. Nic szczególnego nie zauważyłem więc wsunąłem się w śpiwór próbując usnąć ponownie. Zgasiłem latarkę i położyłem się z powrotem spać. Do rana pozostało jeszcze kilka godzin, lecz nie mogłem zasnąć. Leżałem z przymkniętymi oczami czekając podświadomie na kolejne ugryzienie. To było pewne, że coś mnie ugryzło i przypuszczałem, że był to jakiś mały owad.  Na mojej lewej nodze zaważyłem zaczerwieniony ślad po ugryzieniu i poczułem swędzenie, pieczenie i niewielki bąbel. Dobrze, że nie jestem uczulony na jad owadów - pomyślałem.  Jak więc już wspomniałem nie mogłem spać trochę zaniepokojony, a trochę z bólu. Miałem przeczucie, że coś niedobrego wręcz potwornego dzieje się na zewnątrz namiotu. Tak więc leżałem i czekałem sam już nie wiedząc na co.  Nagle u wejścia do namiotu zobaczyłem małe punkciki posuwające się w moją stronę i po skierowaniu strumienia światła latarki w tamtym kierunku, aż dech zaparło mi z wrażenia, a gęsia skórka natychmiast ukazała się na mojej skórze. W namiocie były dwie czerwone mrówki. W oka mgnieniu zerwałem się na równe nogi i depcząc te, które zdążyły wejść do namiotu, musiałem odganiać te co chciały wejść do środka.  Podczas tej czynności ujrzałem używając latarki, że wokół namiotu jest masa czerwonych mrówek, które otaczały mój namiot że wszystkich stron.   cdn.    P.S. Opowiadanie powyższe napisałem w 1977 roku, czyli prawie pół wieku temu i jest to czysta fantazja.    
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...